20 Strong: Tanglewoods (link)

Tanglewoods is een nieuwe trilogie in de 20 Strong serie. In 20 Strong speel je alleen. Het zijn pure solo spellen. Je gaat door de stapel kaarten en elke kaart stelt je voor een uitdaging. Dat kan een vijand zijn, een puzzel of een van de vele andere uitdagingen. Dit doe je door middel van 17 dobbelstenen. Daarnaast heb je 3 dobbelstenen die jouw status bijhouden; gezondheid, etc. Samen vormen ze de 20 dobbelstenen in 20 Strong.  Haal je het tot het einde van je stapel en versla je de eindbaas, dan win je. Maar je verliest als je gezondheid op 0 komt.
Tanglewoods draait vooral om sprookjes. De drie sets zijn namelijk Red, van Roodkapje, White, van Sneeuwwitje, en Gold, van Goudlokje en de drie beren. Ook baan je nu een weg door het bos, wat eerder niet het geval was. Dit zorgt voor extra keuzes gedurende het spel. Ook kan je goud verzamelen en dit gebruiken om tegenstanders om te kopen. Op deze manier hoef je niet tegen ze te vechten.
20 Strong sloeg in als een bom. De eerste weken nadat de eerste serie geleverd was, stonden al mijn social media kanalen vol met berichten over 20 Strong. Ik had zelf de boot gemist. Toen ik deze set zag, was ik meteen verkocht. Wat mij vooral aantrok was het artwork van Manny Trembley, Dice Throne en Wonderland’s War, en het sprookjes thema. Ik kon mij hier meer in vinden dan de vorige sets die gebaseerd waren op andere spellen van Chip Theory Games.

Tack (link)

In Tack is het doel heel simpel. Kom als eerste bij de top van de vuurtoren. Maar hoe kom je daar? Door jouw marker daarheen te verplaatsen. Dat mag je doen als de som van de dobbelstenen in een kolom gelijk is aan de aangegeven waarde van die kolom. Je kunt dan zoveel stappen vooruit zetten als het aantal dobbelstenen van jou die daar deel aan hadden. Hoe komen die dobbelstenen in die kolom? Heel simpel: jij plaatst ze daar. Je mag tijdens jouw beurt een dobbelsteen vooruit verplaatsen zonder over die van je tegenspeler te gaan.
Wat zijn de regels toch lekker simpel. Tack is ook makkelijk uit te leggen en snel te spelen. Een lekkere filler met toch wel wat tac(k)tische mogelijkheden. Als je het basisspel, inclusief verzendkosten, toch te veel vindt kosten, dan kan je altijd nog voor de print & play versie gaan.

Mix Tape (link)

Vroeger, in een tijd ver voor Spotify, speelde je muziek af met cassettebandjes. Als je dan indruk wilde maken op iemand, dan maakte je een verzameling liedjes op zo’n cassetteband door deze op te nemen, meestal via de radio. Dat was vaak een monsterklus om te doen en werd daarom sowieso altijd wel gewaardeerd. Voor iedereen die deze tijd nooit heeft meegemaakt, of deze juist opnieuw wil beleven, is er Mix Tape. In dit spel kies je tijdens je beurt een van de drie acties. Je kan luisteren naar de radio, dus je pakt een liedje van de stapel. Je kan het liedje opnemen; je plaatst het aan de A- of B -kant van je cassetteband. Of je speelt je A of B kant af, je activeert de kaarten van links naar rechts om te doen wat ze zeggen; zoals extra kaarten pakken. Het uiteindelijke doel is een bandje te maken dat veel punten scoort op basis van welke liedjes je hebt uitgekozen, het ritme van de liedjes en nog meer eigenschappen.
Dit spel geeft mij nostalgische gevoelens. Ik heb namelijk vele cassettebandjes, later CD’s, samengesteld. De regels zijn niet al te moeilijk en het thema is vrij uniek; ik weet dat er nog een mixtape-achtig spel gemaakt wordt. Het is wederom een filler, maar dat geeft je juist de mogelijkheid om vele potjes op een avond te spelen.

Rise of Babel (link)

De almachtige Toren van Babel, het moest het pronkstuk worden van de mens en het moest tot de hemel rijken. Volgens de Bijbel is dat het moment geweest dat iedereen een andere taal ging spreken en het project daarom gedoemd was om te mislukken. In Rise of Babel probeer je gezamenlijk ook een toren te bouwen. Je speelt de vijf kaarten van je hand en voert de witte of blauwe acties uit, die op de kaarten staan. Daarna trek je weer vijf kaarten. Al je acties leiden ertoe om tegels aan te leggen in de torens, een grote en een aantal kleinere. Maar je kan ook nieuwe kaarten in je stapel krijgen, zoals dat bij deckbuilden gaat. Zodra de verdiepingen van de torens zijn volgebouwd, worden er punten verdeeld op basis van je aandeel in de bouw. Na drie rondes van bouwen is het spel voorbij en wordt de winnaar bepaald.
In tegenstelling tot wat in de Bijbel staat, wordt de toren hier wel afgebouwd. Tenminste, als je de spelregels mag geloven. Rise of Babel is een mooie combinatie van deckbuilden en tegels leggen. Je zult soms tussen een van de twee moeten kiezen. Ga ik voor een betere kaart die me later gaat helpen, of kies ik om een tegel te plaatsen en meer punten te kunnen scoren in deze ronde? Die keuzes zijn niet altijd even voordehand liggend en dat maakt Rise of Babel een interessant spel.

Wandering Galaxy (link)

In dit nieuwste telg van de Crossroads Game series, Forgotten Waters en Freelancers, ga je de ruimte in. Elke speler heeft een rol die een eigen agenda met zich meebrengt. Toch moet je ook samenwerken om het schip door de ruimte te navigeren en missies te voltooien. Wanneer kies je voor eigen belang en wanneer kies je voor het team. Het uiteindelijke doel is wel gezamenlijk, namelijk het afbetalen van je ruimteschip. Het scenario eindigt wanneer jullie dat gedaan hebben.
Ik heb veel plezier gehad met Forgotten Waters. Maar vooral ook omdat ik met een leuke groep speelde. Hoewel je Wandering Galaxy solo kan spelen, is er veel meer plezier met een grote groep, want dan komt het eigenbelang-gedeelte veel beter uit de verf. Ik heb zelf niet zo’n groep om mee te spelen, maar als jij die wel hebt, dan kan ik Wandering Galaxy zeker aanraden.

 

Dat was het dan voor deze week. Zijn er spellen die jullie hadden verwacht? Zo ja, welke en waarom?

Geschreven door Dick Rensema