In de bordspelwereld hoor je de ene na de andere ingewikkelde term. Abstract strategy, simultaneous action selection, pick-up-and-deliver… Waar hebben ze het toch over? Voor de nieuwkomer kan het een doolhof zijn. Daarom introduceren we vandaag een gloednieuwe serie!

In Spelterm in de Spotlight bespreekt steeds één van de redactieleden een veel voorkomende term. We leggen uit wat ermee bedoeld wordt, wat het interessant of leuk maakt en welke spellen erbij horen. Als het even kan, doen we suggesties voor de nieuwe speler. We horen ook graag wat jij ervan vindt!

Vandaag aan de beurt: Elin, die heel gelukkig wordt van engine building.

Als ik heel eerlijk ben, is er veel dat mij in bordspellen tegen kan staan. Als ze bijvoorbeeld erg competitief zijn en spelers elkaar vooral een hak willen zetten. Als ze erg strategisch zijn en mijn tegenspelers me steeds een stap voor zijn. Of als ze ellenlang duren, maar in de eerste ronden al in herhaling vallen. Nog niet zo lang geleden speelde ik daarom het liefst alleen korte kaartspellen en lollige party games. Maar toen wist ik nog niet dat er engine builders bestonden.

Nu ben ik eraan verslaafd.

Engine builder, zei je?
Engine builders, mocht je de term nog niet kennen, zijn spellen waarin iedere speler een eigen systeem opbouwt om overwinningspunten te genereren. In de loop van het spel moet dat systeem steeds beter gaan draaien: door bijvoorbeeld je acties te upgraden, je aantal speelfiguren te vergroten of elkaar versterkende kaartencombinaties te maken. De eerste paar ronden investeer je vooral en scoor je nog niet zo hoog. Met elke ronde wordt je systeem echter efficiënter en groeit je resultaat. De speler die dat het slimst (of snelste) doet, wint.

Het fijne aan een engine builder is dat je een constant gevoel van vooruitgang hebt. Niet alleen genereert jouw systeem elke ronde wéér punten of grondstoffen voor je, het doet dat ook nog eens elke ronde méér. Daarnaast voelt een engine builder niet al te competitief. Iedere speler is zo gefocust op zijn eigen machientje, dat je elkaar haast vergeet. De einduitslag is bijna een bijkomstigheid. Je zit elkaar ook niet zo in de weg, omdat je verschillende opties hebt om je systeem uit te bouwen. Dit maakt de beste engine builders zo dynamisch (het spel verloopt elke keer anders), uitdagend (je moet voortdurend lastige keuzes maken) en herspeelbaar (je kunt allerlei strategieën uitproberen).

Voor de nieuwe speler
Mijn nieuwste engine builder is het spel Dice Forge (2017) – meteen een goeie voor nieuwe spelers. De regels zijn simpel, de speelsessies kort en wat je opbouwt, geeft een kinderlijke voldoening. In Dice Forge gooi je iedere beurt met twee dobbelstenen om grondstoffen, goud of overwinningspunten te vergaren. Die dobbelstenen, en nu wordt het leuk, zijn een soort legoblokjes waar je betere zijdes voor kunt kopen. Hierdoor ga je vanzelf betere resultaten gooien, nemen je grondstoffen sneller toe, kun je zwaardere ‘proeven’ voltooien en haal je zodoende meer overwinningspunten binnen. Je mag ook nog eens elke beurt gooien – ook in die van je tegenstander(s) – waardoor er altijd wel iets te halen valt. Op de doos staat een speeltijd van 45 minuten, maar met twee spelers ben je al in 25 minuten klaar. Het komt daardoor bij ons nu heel vaak uit de kast. Oven aan, kinderen achter de iPad en nog gauw even Dice Forge op tafel.



De volgende stap
Net zo snel, maar iets complexer is Jump Drive (2017). In dit kaartspel bouw je een galactisch rijk uit door planeten te koloniseren en technologische vooruitgang te boeken. Klinkt ingewikkeld. Is het niet. Je bent vooral bezig te kiezen tussen het aankopen of opofferen van kaarten. Om een kaart te kopen, moet je andere kaarten namelijk afleggen als betaling. Hoe waardevoller de kaart, hoe meer kaarten je ervoor op moet offeren. De kaarten díe je plaatst, leveren vervolgens elke ronde opnieuw overwinningspunten op. Het leukst vind ik de ontwikkelingskaarten, die andere kaarten in kracht doen toenemen. Hierdoor kun je in de laatste ronde plots bergen punten binnenhalen en je tegenspeler totaal verrassen. Door die wisselende combinaties voelt elk spel weer aan als een nieuw avontuur.



De grote favoriet
Wederom in de ruimte, maar nog complexer is mijn favoriete spel van dit moment: Terraforming Mars (2016). Ik ben niet de enige: op BoardGameGeek staat deze titel op #4 van meest gewaardeerde spellen. In Terraforming Mars ben je een ruimtecorporatie, die poogt de meeste grond op Mars bewoonbaar te maken. Je doet dit door flora en fauna te kweken, mijnen te bouwen, immense zonneschermen te plaatsen, broeikasgassen te importeren, etc. – net zo lang tot Mars in zijn geheel warm, zuurstofrijk en bewaterd genoeg is om te bewonen. Het kan rustig twee tot vier uur duren vóór je dat doel met elkaar hebt bereikt. En toch verveel ik me geen seconde.



Het spel bevat namelijk 233 unieke ontwikkelingskaarten, waarmee je allerlei curieuze projectjes kunt uitvoeren – zoals aangepaste korstmossen planten, magnetische veldkoepels plaatsen of het lievelingsproject van de CEO uitvoeren. Ondertussen kun je op zes verschillende vlakken je productie verbeteren, waardoor je elke ‘generatie’ meer kunt doen. Vanwege al die parameters leek het spel me eerst te ingewikkeld. Ik vond het ook nogal lelijk ontworpen eigenlijk. Toch bleek het zo’n uitzonderlijk spel dat direct in het oefenpotje al intuïtief speelt. Het is ook één van de weinige lange spellen, die ik toch heel gemakkelijk uit de kast pak.

Oproep!
Tot zover mijn voorkeuren. Wat zijn de jouwe? Heb je ook wat met engine-building? Zo ja, wat is jouw favoriete spel? Zo nee, welk type spel spreekt je meer aan? En over welke spelterm zou jij graag meer horen?

Laat het weten in de reacties!