Best of the Month
De eerste maand van 2021 is alweer voorbij. Tijd dus voor een Best of the Month januari!

Vincent 'Vincenity' - Dungeons and Dragons: Castle Ravenloft
Januari 2021 was een maand met een lockdown en een avondklok. Zodoende , ons houdende aan het beleid van de reeds afgetrede regering, kunnen wij bordspelfanaten in de avonduren geen vrienden meer uitnodigen voor onze oude vertrouwde bordspelavonden.
Niet getreurd er is altijd nog de zaterdag- en zondagmiddag. Deze zijn dan door mij ook goed benut. De 'pandemic legacy' vrijdagavond was verplaatst naar zaterdagmiddag en de 'Kings Dilemma' zondagavond verplaatst naar zondagmiddag.
Echter op één zaterdagmiddag in het bijzonder bevond ik mij aan de eettafel met een coöperatief spel wat ik zo'n acht jaar geleden eens kocht had, omdat ik nou eenmaal een coöperatief avonturenspel moest bezitten: Dungeons and Dragons: Castle Ravenloft.
In dit spel avonturiert een team helden zich een weg door een oud kasteel waar een vampier genaamd Strahd met de scepter zwaait. Tot vijf helden kunnen gekozen worden om hun speciale vechtstijl en vaardigheden in te zetten tegen de monsters en valstrikken die je hoe dan ook zult gaan ontmoeten.
Het spel bied je een groot aantal missies aan met elk een apart doel en varieert qua moeilijkheidsgraad van 'eenvoudig' tot 'moeilijk', al wordt dat niet specifiek genoemd. Het einddoel van de laatste missie is uiteraard het verslaan van de vampier zelf die voor een pittige 'bossfight' zorgt. Goed voor uren speelplezier en een grote mate herspeelbaarheid.
Tijdens mijn twee-speler-spel bestuurden we elk twee helden. Dit kan ik iedereen aanraden.
Hoewel het erg leuk is om te leren hoe je het best je vijanden verslaat en jezelf door de kerkers heen beweegt, zit er een enorme mate van randomheid in het spel waardoor je het gevoel krijgt in één keer ineens verloren te hebben ('alle helden krijgen nu 3 schadepunten', succes maat). Dus speel dit spel met de verwachting dat het niet altijd gaat lukken, je kunt niet meer dan je best doen. Wanneer je je missie dan uiteindelijk toch gehaald hebt terwijl al je helden op sterven na dood zijn, voelt het des te meer als victorie!



Dick 'Dutchyoda' - Furnace
Het komt niet vaak voor dat ik hier ruim voor de release een spel heb liggen. Maar ik had Furnace gewonnen en kon kiezen tussen een review/pers-versie of een officiële versie. Ik heb gekozen voor het eerste en zodoende heb ik het spel al binnen. Furnace is een bied-en- engine-build spel. Iedere speler heeft biedstenen genummerd van één tot vier. Hiermee wordt er geboden op kaarten die fabrieken voor stellen. Als je het bod wint, krijg je de fabriek. Verlies je het bod, dan krijg je een andere actie. Die actie mag je dan zo vaak doen als de waarde van je biedsteen. Dus soms wil je een bod verliezen om een goede actie te kunnen uitvoeren.
Met je fabrieken probeer je een goede combo of enige te bouwen. De ene fabriek genereert bijvoorbeeld olie, terwijl een andere dit omzet naar geld. En dit geld zijn je punten aan het eind. Furnace speelt snel en vloeiend. Het is niet complex en ik heb er tot nu toe erg veel van genoten.



Klaas 'Grrrrrr' - Dune: Imperium

Afgelopen herfst had de nieuwe Dune-film uit moeten komen in de bioscoop, maar die werd om de bekende reden uitgesteld. Het bordspel dat daaraan gekoppeld is, kwam wel gewoon op tijd. En gelukkig maar, want het werd op de valreep nog een van de best ontvangen spellen van 2020. Zodoende heb ik ‘m ook snel in huis gehaald en daar heb ik bepaald geen spijt van. Dune: Imperium combineert twee van mijn favoriete spelmechanismen: deckbuilding en worker placement. Als vertegenwoordiger van een familie binnen het verhaal van Dune probeer je de machtigste te worden, wat vertaald is in het halen van tien punten. Om die bij elkaar te sprokkelen, stuur je je werkers naar plaatsen om grondstoffen te verzamelen en om te zetten, strijdkrachten te werven en allianties te sluiten. Je kaarten bepalen waar je heen mag gaan of je kunt ze inzetten om nieuwe, betere kaarten te kopen. Een van de belangrijkste manieren om punten te verzamelen, is het winnen van veldslagen elke ronde en vooral die strijd is intens. Dankzij de dikke stapels kaarten is de variatie tijdens de verschillende potjes enorm en raak je hier zomaar niet op uitgekeken. Ik kan niet wachten op het volgende spelletje in elk geval!




Patrick 'Fusirion' - Mysthea
Met de avondklok is spellen spelen een uitdaging, maar gelukkig is het nog een paar keer gelukt. De meest memorabele hiervan is Mysthea geworden. De vormgeving en het concept pakten mijn interesse, maar het is even doorzetten. Op het eerste gezicht lijkt het erg ingewikkeld allemaal, maar als je hem eenmaal door hebt zijn de acties logisch en intuïtief met veel ruimte voor tactiek.
In de fantasierijke en nogal bijzondere wereld van Mysthea probeer je grondstoffen en energie eigen te maken om zo de meeste punten te scoren. Dat kan met quests volbrengen, met de juiste timing te mediteren of door de juiste landen en gebieden te overmeesteren met jouw leger. De cirkel eilanden spelen ook een unieke rol, want ze zijn bepalend hoe je je over de kaart beweegt. Door een soort ritueel kun jij veel punten scoren door af te stemmen op een van de vijf eilanden en deze zelfs verschuiven. Dit husselen zorgt voor een erg dynamisch spelverloop en tactische momenten. Mysthea lijkt op Blood Rage, want je bouwt ook je eenheden op unieke wijze uit met kaartjes gaandeweg en gevechten spelen zeker een rol maar zijn niet allesbepalend voor de eindstand. Ik vind het interessant dat je tijdens een ronde kunt gaan zien dat bepaalde regio’s meer punten waard worden dan andere. Dit brengt met zich mee dat een ronde naarmate deze vordert steeds spannender wordt, omdat om locaties gevochten gaat worden en de monsters ook zullen gaan toeslaan.



Anna 'CandyShine'- Paleo
Spellen waarbij je probeert een groep van overlevers te begeleiden spreken altijd tot de verbeelding. Of het nou op een onbewoond eiland is (Robinson Crusoe), middenin een bloederige burgeroorlog (This War of Mine) of tijdens een zombie-apocalyps (Dead of Winter), je kunt je direct verplaatsen in wat je personages meemaken, waardoor het thema tot leven komt. Zo ook in Paleo, een coöperatief spel waarin je een stam in het Stenen Tijdperk helpt bij het overleven. Wat Paleo ten op zichte van andere eerder genoemde spellen in dit genre heel goed doet, is het simpel maar interessant houden. Door middel van het combineren van verschillende modules, oftewel kaartsets, heeft elk potje een ander doel en speelt het dus ook anders. Door het slim gebruik van de achterkant van de kaarten, welke informatie geven wat je staat te gebeuren als je ervoor kiest de kaart om te draaien, geeft het spel constant interessante keuzes. De samenwerking is betekenisvol, omdat als je iemand besluit te helpen, je je eigen actie op je omgedraaide kaart niet kan uitvoeren. Voeg daar nog een prachtige productie en eigenzinnige artwork aan toe en je kunt concluderen dat Paleo een pareltje is.



Welke spellen hebben jullie de afgelopen maand gespeeld? Laat het weten in de reacties!