Dit jaar bracht 999 Games een nieuwe reeks uit: de Adventure by Book-serie. Deze spellen zijn een combinatie van een stripboek en spel, met puzzels en raadsels zoals bijvoorbeeld in escape rooms. De meeste van deze spellen zijn bedoeld voor één speler, maar eentje is uniek: een coöperatief stripverhaal, waarin elk karakter een eigen stuk verhaal kan ontdekken! Dat spel is de Schatzoekers van de Kuala-Archipel. Een tof en uniek concept, zeker een review waard!


Eerste blik Het spel zit in een doosje met magnetische sluiting, dat je kunt openslaan alsof het een boek is. Binnenin vind je een landkaart met eilanden, waarop de spelregels aan de achterkant beschreven staan. Verder vind je vier boeken, één voor elk personage in het spel. Razendsnel kun je dus aan een spel beginnen en even snel berg je het weer op. Je hebt ook geen grote tafel of iets dergelijks nodig, als je wilt kun je het vanuit je luie stoel spelen. Ideaal!


Kies je personage
Je kunt het spel alleen spelen of met een groepje van maximaal vier personen. Iedere speler kiest een personage. Het leuke is dat elk personage zijn eigen specialiteit heeft, dus hoewel je met z’n allen het verhaal doorloopt zijn er dingen die maar één speler kan zien. Sarah kan praten met dieren. Gabby is heel slim en ziet stukken van raadsels die anderen niet zien. Kik is heel sterk en kan soms muren doorbreken en geheime doorgangen vinden. Neta is lang en smal, dus kan op plekken komen die voor anderen niet bereikbaar zijn. Allemaal handig op hun eigen manier dus! Ik raad je aan vooral te kiezen wie jou het meeste aanspreekt. Je komt echter wel de nodige raadsels tegen, dus de extra informatie van Gabby voelt sterker aan dan de mogelijkheden van de andere personages. Het is wel leuk om elk personage zelf een keer geprobeerd te hebben, dus je zult het spel snel meerdere keren spelen om alle mogelijkheden te verkennen.


Zoeken naar balans
Speel je met minder dan vier mensen, dan zullen er dingen zijn die je mist of die je niet kunt oplossen. Dit komt omdat elk personage bepaalde dingen kan zien die de rest niet kan zien. Aan het einde van het spel kun je je score berekenen, die rekening houd met het aantal spelers en of er jonge kinderen mee spelen. Dat werkt prima, maar de variatie in het verhaal is helaas minder dan gehoopt. Ik heb ervaring met enkele andere spellen uit deze serie in de Engelstalige vorm en daar zaten naar mijn idee meer verschillende paden in. Dit spel heeft maar twee grote verhaallijnen, hoewel die wel uit veel stukken bestaan en dus niet met één personage volledig te zien zijn. Ik denk dat de herspeelbaarheid dus vooral uit de personages moet komen. Deze reeks bevat wel lekker veel raadsels waarvan de moeilijkheid variëren, maar meestal wel een goede uitdaging zijn. Het oplossen van de raadsels kost best veel tijd,waardoor je een stuk langer bezig bent dan de doos voorspelt. Ik zou op zeker anderhalf uur per potje rekenen.


Raadsel versus verhaal
Het is voor mijn gevoel meer puzzelen dan dat je bezig bent met het verhaal, bij bijvoorbeeld Ridders werd ik meer in het verhaal getrokken. Ik zie De Schatzoekers van de Kuala-Archipel zelf meer als een escape room in stripboekvorm, terwijl de rest van de serie meer als een choose your own adventure book met puzzels voelt. Welke je voorkeur heeft zal afhangen van wat je zoekt, meer raadsels of meer verhaal? Hoewel het spel alleen gespeeld kan worden, zijn de andere delen uit de serie daar duidelijk echt voor gemaakt. De Schatzoekers van de Kuala-Archipel komt wel het beste tot z’n recht wanneer je het met een groepje speelt. Hoe meer spelers, hoe leuker. Dit is ook prima, aangezien dit ook het enige spel uit de serie is dat je met meerdere mensen kunt spelen. Doet precies waar het voor gemaakt is dus!

Onduidelijkheid
Helaas ontstond er tijdens het eerste potje wat onduidelijkheid. Zo begin je met het lezen van de spelregels die bovenop in de doos zitten, die vervolgens zeggen dat jouw verhaal begint op bladzijde 5. Zodra je die pagina leest merk je echter al snel dat je informatie mist en blijkt dat je gewoon op bladzijde 1 moet beginnen. In die eerste pagina’s wordt verwezen naar de spelregels en na het lezen daarvan kun je vanaf bladzijde 5 starten. Even onnodig verwarrend dus. Verder vertelt het spel dat je moet kiezen welke van de drie soorten schatten je gaat verzamelen. Eén van de verhaallijnen noemt daarna duidelijk dat je ook de andere soorten moet noteren, zodat je die later kunt omruilen naar je gekozen soort. De verhaallijn die wij ons eerste potje volgden noemde dat niet, waardoor we alleen de gekozen soort hadden genoteerd. Aan het einde van de puntentelling bleek dat we daardoor onnodig veel punten waren misgelopen, die dan ook niet meer terug te zoeken zijn.Je wordt namelijk kriskras door het stripboek heen gestuurd en leest niet op chronologische volgorde, waardoor terughalen onmogelijk is. Een domper aan het einde van het eerste potje; de puntentelling alvast tonen bij de spelregels was handig geweest.


Helaas zijn er meer verwarrende momenten geweest... Zo is er een plaatje bij alle vier de spelers zichtbaar met een tekst waarop staat dat alleen die ene speler het moet kunnen zien. Een aantal dingen lijken slordig of onhandig vertaald waardoor een raadsel soms moeilijk of niet op te lossen is. Ik verwacht dat dit probleem minder speelt in de rest van de serie. Gezien die alleen speelbaar zijn in je eentje en dus niet werken met gedeelde informatie die deels geheim is voor anderen, is daar minder ruimte voor verwarring. Ik heb al ervaring met de Engelstalige versie van Ridders en die werkt vooral met afbeeldingen en minder met tekst, maar De Schatzoekers van de Kuala-Archipel heeft regelmatig een stukje instructie nodig om te weten welke speler(s) aan een stukje verhaal mee mogen doen. Ik denk dus dat de rest van de serie minder onduidelijk is vanwege de eenvoudigere opzet.

Tot slot
Ondanks de verwarring her en der, is dit nog steeds een tof spel met een origineel concept. Het is leuk dat je met een ander personage weer een ander stukje in hetzelfde verhaal kunt ontdekken, dat maakt het interessanter om dingen die je al eens gezien hebt tóch opnieuw te bezoeken wanneer je met een ander karakter speelt. Als je het ergens kunt uitproberen, zou ik dat zeker doen om te zien of het wat voor jou is.


Je zult een flink aantal potjes moeten spelen om alle raadsels gezien te hebben en alle omgevingen te ontdekken, dus het is wel een stuk herspeelbaarder dan een escape room spel. De Schatzoekers van de Kuala-Archipel werkt ook enkel met een puntentelling, dus je kunt proberen je score te verbeteren, maar je kunt niet winnen of verliezen. Bij de solospellen kan dit wel, dat maakt een spel voor mij wel interessanter. Zelf vond ik het een toffe en unieke ervaring. Een potje duurde echter wel lang en ik kwam in deze versie te veel vragen tegen, waardoor ik eerder de solo spellen uit de serie zal aanraden.

Geschreven door Nona de Koning