REVIEW BATTLE: Hanamikoji
Spellen reviewen is helemaal niet zo gemakkelijk. Onze redactieleden zijn het ook niet altijd met elkaar eens. In een nieuwe reviewserie vechten twee van onze reporters, Jeroen en Elin, het uit. Over Hanamikoji, een strategisch en intens kaartspel voor twee spelers – “Nee, het is een willekeurig tussendoortje voor liefhebbers van geisha’s!” – zijn ze het alvast totaal niet eens.
 

DE CONTEXT
Jeroen: Volgens TripAdvisor is Hanamikoji Street de op zes na grootste bezienswaardigheid in Kyoto. Ik ben er nog nooit geweest, maar heb me bij deze weer voorgenomen om toch écht eens Japan te bezoeken. Op Hanamikoji Street kun je nog geisha’s tegenkomen! Dat zijn van die traditionele Japanse vrouwen die voor entertainment zorgen. Nee, niet dát soort entertainment.

Elin: Ik zei niks!

Jeroen: Geisha’s entertainen door klassieke Japanse dans en zang. Misschien ben je bijvoorbeeld bekend met de theeceremonie-

Elin: Waarom vertel je dit allemaal?

Jeroen: Uitstekende vraag! Omdat ik wil uitleggen hoe je je tegenstander kunt verslaan in het spel Hanamikoji. Daarvoor is deze context nodig.

Elin: Om Hanamikoji te winnen, doet het thema er niet toe. Dit spel draait juist om het spelmechanisme.

Jeroen: Precies ja, om het thema. Het eerste dat aan het spel opvalt, zijn de prachtige illustraties van, ja wel, geisha’s. Deze geisha’s heb je hard nodig om het spel te kunnen winnen. Om de aandacht van de geisha’s te trekken zul je met muziekinstrumenten, theepotten of parasols op de proppen moeten komen. Er zitten zeven geisha’s in het spel en je hebt gewonnen als je de gunst van minimaal vier geisha’s hebt veroverd.


Elin: Uhm…

Jeroen: Jij en je tegenspeler – het is een tweespeler, dit spel – hebben zojuist een restaurant geopend in de beroemde straat in de speltitel. Om klanten aan te trekken wil je geisha’s verzamelen die diezelfde klanten kunnen vermaken. Nee, niet dát soort vermaak!

Elin: Waar zit je toch met je gedachten?

Jeroen: De geisha’s bespelen muziekinstrumenten, schenken thee, of staan mooi te zijn met een parasol in de hand. Heb je meer dan elf punten (de waarde van de kaarten bij elkaar opgeteld), dan heb je gewonnen.

Elin: Punten? Net waren het nog vier geisha’s.

Jeroen: Allebei mag: óf vier geisha’s óf minstens elf punten. Hoe dan ook, per ronde kun je maar vier zetten doen en dan één van vier voorbedachte zetten-

Elin: Waar blijven die muziekinstrumenten, theepotten en parasols?

Jeroen: Die… staan op de kaarten.

Elin: Ik weet niet of lezers je nog kunnen volgen, Jeroen.

Jeroen: Vertel jij het dan, als je het zo goed weet!

HET MECHANISME
Elin: Graag! Hanamikoji is een spel dat draait om het principe ‘I cut, you choose’.

Jeroen: ?

Elin: Ken je die reclame van Mona, waarbij een pudding eerlijk over twee kinderen verdeeld moet worden? Het ene kind snijdt de pudding in tweeën en de ander mag een helft kiezen. Dat is ‘I cut, you choose’. Beiden hebben er alles bij te winnen heel nauwkeurig te snijden en heel nauwkeurig te kiezen. 

Jeroen: Nee, jij bent inderdaad véél meer to-the-point.

Elin: Wacht nou even; dit is context die je nodig hebt om Hanamikoji te kunnen winnen.

Jeroen: Ik geloof je, ik geloof je.

Elin: In Hanamikoji zie je ditzelfde principe terug. De zeven geisha’s in het spel staan voor zeven sets van kaarten. Sommige sets bestaan uit maar 2 kaarten, andere sets uit 3, 4 of 5 kaarten. Om een geisha te kunnen ‘winnen’, moet aan jouw kant de meerderheid van zo’n kaartenset liggen. Een set van 5 is waardevoller – want ook 5 punten waard – maar vergt meteen ook meer kaarten om te winnen.

Jeroen: Waar blijft die pudding?

Elin: Die komt, die komt. In Hanamikoji kun je veel van je kaarten pas claimen als je ze eerst aan je tegenstander aanbiedt. En die pikt er misschien wel net het grootste stukje pudding uit! Je zult dus een heel slimme voorselectie moeten maken, zodat je tegenstander de kaart eruit pikt, die jij toch niet nodig had. Of je verzint een combi waarbij je niets te verliezen hebt, omdat er altijd twee gunstige kaarten overblijven. En de kaarten die je tegenstander jóu aanbiedt – welke wil híj dat je neemt en moet je dus juist niet doen?

Jeroen: Ja, dat zei ik! Dat zijn die vier zetten die je per ronde maar mag doen: óf je legt 1 kaart alvast gedekt apart; óf je verwijdert 2 kaarten uit het spel; óf je biedt je tegenstander 3 kaarten aan (waarvan die er één mag wegpakken); óf je biedt je tegenstander 4 kaarten aan in twee sets, (waarvan die één set mag wegpakken). Elke zet mag je per ronde maar één keer doen.


Elin: Precies! Dat maakt dit spel super gestroomlijnd en spannend. Het is een heel gepuzzel om je kaarten slim in te zetten. En je moet je tegenstander constant goed inschatten.

Jeroen: Gepuzzel? Hoe je acties het spelverloop bepalen is zeer onvoorspelbaar in Hanamikoji. Het is daarom nauwelijks mogelijk om een strategie te volgen en bij vlagen abstract. Daarom draait het volgens mij veel meer om het thema. Als onwetende westerling heeft Japan in het algemeen, en hebben die geisha’s in het bijzonder, toch iets mystieks over zich…

Elin: Jij bent echt teveel onder de indruk van die geisha’s. Ze zingen en dansen alleen maar, hé? No funny business.

Jeroen: Niet dat ik niet heb geprobeerd om Hanamikoji te doorgronden. Ik heb meerdere potjes gespeeld in mijn wanhopige zoektocht naar enig inzicht in hoe die vier acties elkaar beïnvloeden. Ik zocht naar een klik, een aha-erlebnis, waardoor ik begreep waarom mijn tegenstander nou juist díe kaart uitkoos.

Elin: En die klik?

Jeroen: Die kwam niet. Ik heb geen verklaring gevonden. Maar misschien is er geen verklaring. In dat geval is het winnen van Hanamikoji meer geluk dan wijsheid.

Elin: Aaarggg! Er zit juist vrij weinig geluk in Hanamikoji en vooral veel strategie.

Jeroen: Ik zou lezers eerder het kaartspel Love Letter aanraden. Zit ook strak in elkaar, maar heeft veel minder abstracte regels. En je kunt het met z’n vieren spelen.

Elin: Als iets willekeurig is, dan is het wel Love Letter. Super leuk spel, maar het is elke keer totaal onvoorspelbaar of ik win of verlies. Nee, dan Hanamikoji…

Jeroen: Volgens mij heb ik Love Letter vaker gewonnen dan jij.

Elin: En ik Hanamikoji.

DE CONCLUSIE
Jeroen: Hanamikoji heeft simpele regels, is heel strak ontworpen en afgestemd op twee spelers. Tegelijkertijd heeft het voor mij iets abstracts en ongrijpbaars waardoor de winconditie wat willekeurig overkomt. Het thema spreekt mij wel direct aan en de tekeningen zijn prachtig. Hanamikoji is hierdoor voor mij niets meer en niets minder dan een heel fijn tussendoortje. Houd je van tussendoortjes met een bijzonder thema en moeilijk te doorgronden patronen? Dan is dit echt iets voor jou.

Elin: Niet naar Jeroen luisteren. Hanamikoji heeft bedrieglijk eenvoudige regels. De zetten lijken simpel, maar waar en wanneer je ze het beste inzet, is een geweldige puzzel. Je moet steeds roeien met de riemen die je hebt: de zetten die je nog over hebt en de kaarten die je toevallig net op handen hebt. Ondertussen moet je je tegenstander goed in de gaten houden en maar hopen dat je niet in zijn vallen trapt. Een intense ervaring, die veel breinkracht vergt. Wil je liever een luchtig tussendoortje, dan is het kaartspel Love Letter wel wat…



Jeroen: Over luchtige tussendoortjes gesproken, ik heb ineens trek in Mona.

Elin: Ga jij nou maar thee drinken met je geisha’s.

Budgetspelen.nl is geen sponsor van Mona