Uitgever: 999 Games
Taal: Nederlands
Aantal spelers: 2 tot 4 spelers
Type bordspel: Dobbelspel
Speelduur: 30 minuten
Leeftijd: Vanaf 8 jaar

Machi Koro is inmiddels een begrip binnen de bordspel wereld. De eerste uitgave van dit Japanse dobbelspel was in 2015 genomineerd voor zowel de Spiel des Jahres en voor de Nederlandse Speelgoed van het Jaar prijs. Ontwerper Masso Suganuma’s wereld, van een koddig Japans ogend dorpje, krijgt met deze Machi koro Legacy-versie een extra dimensie.

Deze review gaat ervan uit dat je al bekend bent met Machi Koro. Heb je nog niet eerder kennis gemaakt? Dan speciaal voor jou een korte samenvatting: Men gooit met de dobbelsteen1 2, voor elk van jouw gebouwen dat een nummer draagt, welke overeenkomt met het gegooide getal, krijg je muntgeld. Deze munten zet je in om nog meer kaarten met gebouwen te kopen. Zo breid je de stad uit om uiteindelijk vier bezienswaardigheden te bouwen en het spel te winnen.



Legacy spellen in een notendop
Wat is dan precies een Legacy spel’ Vincenity? Dat ga ik je uitleggen. Tijdens een Legacy spel speel je een doorlopend spel van meerdere scenario’s. Je speelt als het ware een reeks vervolg spellen op je eerste spel. In ieder opvolgend scenario kan er iets kleins of groots aan de spelregels verdwijnen of toegevoegd worden waardoor de spelervaring verandert. Zodoende wil je legacy spellen uiteraard het liefst met dezelfde groep spelen en dit verhaal samen van begin tot eind ervaren.

En hoe doet Machi Koro dit, Vincenity? Machi Koro Legacy laat je een reeks van tien potjes Machi Koro spelen. Tijdens het spel volg je een schattig verhaal als burgemeesters van ieder zijn eigen dorp. Je ervaart dit verhaal samen als burgemeesters en tegelijkertijd als elkaars concurrenten.



Als we kijken naar de inhoud, van de doos komt het legacy spelelement meteen naar voren: Er is een grote stapel met kaarten waarvan heel duidelijk alleen de eerste stapel bekeken mag worden. De rest van de stapel is voor de latere scenario’s. Daarnaast zitten er In de doos een zestal kleinere doosjes. Hierin zitten spulletjes verstopt die het spel later zullen verrijken. Deze mag je nu absoluut nog niet open maken! Pas als het spel aangeeft dat het zo ver is. Heel grappig. Althans... Dat is de bedoeling. Het spel start als een soort van Machi Koro voor beginners, waardoor het gemakkelijk is om in het spel te komen. Vervolgens krijgt het spel steeds meer diepgang en complexiteit aan de hand van de nieuwe spelelementen. Althans, dat is de bedoeling. Dit moet ik uitleggen:

Voor wie is dit spel?

Table not for two: puntje van kritiek
Mijn eigen ervaring met Machi Koro was een reeks van potjes met twee spelers. Om een juiste review te kunnen schrijven heb ik alle tien de scenario’s gespeeld. Let op: Het spel is hierna niet ‘uitgespeeld’. Je kunt scenario 11 blijven spelen.

Achteraf gezien had ik graag met drie of vier spelers gestart. Er wordt namelijk een zeer belangrijk spelelement enigszins teniet gedaan bij twee spelers: Het stelen van elkaars munten. Het is geen rendabele strategie meer om te proberen munten van elkaar te stelen met de ‘rode’ kaarten als je als doelwit maar één andere speler hebt. Stelen via het kopen van de rode kaarten is vaak al een risicovolle tactiek omdat je uit een lege schatkist niet kan stelen. Iets wat elke Machi Koro speler begrijpt. Wat het later in volgende scenario’s nog minder aantrekkelijk maakt is dat er gaandeweg tijdens het legacy spel steeds meer spelregels toegevoegd worden die het nog minder gemakkelijk maken om munten te stelen. Hierdoor waren bij onze speelsessies in principe een kwart van de speelbare kaarten nutteloos (nogmaals: met twee spelers).

Twee dobbelstenen, of toch niet? puntje 2 van kritiek.
In het tweede potje wordt vervolgens een, in mijn ogen zeer belangrijk, spelelement weggenomen,. Veel van het spel draait om het juiste moment in te schatten wanneer je overgaat op het proberen te werpen van de hogere cijfers, door te gaan gooien met twee in plaats van één dobbelsteen. Neem je de extra dobbelsteen te vroeg erbij. dan loop je het risico om enkele beurten niet te gooien wat je wilt gooien. Pak je de tweede dobbelsteen er te laat bij, dan kan iedereen je voor de finishlijn inhalen. Dit is bij Machi Koro naar mijn mening de belangrijkste strategie: Ga ik zo snel mogelijk voor het dobbelen voor de getallen van 7 en hoger? Of ga ik daar niet voor? En als ik er voor ga.. .hoeveel kaarten ga ik dan kopen voordat ik over ga op twee dobbelstenen? Dat is nadenkwerk waar ik veel plezier uithaal. Dit plezier rondom tactisch handelen wordt dus jammer genoeg in de legacy versie redelijk vroeg van mij afgenomen. Althans zo ervaarde ik het. Wat de ontwerpers er in wilden terug stoppen bleek zo, was de optie om met één dobbelsteen te blijven werpen en dus helemaal niet voor de getallen 7 en hoger te gaan. Iets wat ik in mijn tactiek probeerde, en wat faalde.

Kwantiteit boven kwaliteit: puntje drie van kritiek
Hoe bevalt dan het legacy gedeelte van dit spel? Dit voelde helaas voor mij wat inspiratieloos. Het is zeker weer een heel vrolijk en grappig spel en je wordt in een wonderlijke wereld meegenomen. Maar qua ontwikkelingen in het spel blijft het oppervlakkig. De spelelementen die worden toegevoegd zijn minimaal en betekenen niet veel voor je speelstijl. Wij merkten dat we de eerste acht potjes toch vrijwel hetzelfde bleven doen. Pas bij het negende spel hadden we weer het gevoel dat we moesten nadenken over onze taktiek. Maarja.. dan ben je dus wel al acht potjes verder. Daarnaast zijn de zes doosjes belachelijk groot, voor wat er in zit. Zo’n groot doosje schept toch bepaalde verwachtingen, maar het is dus voornamelijk lucht.






Geschikt voor kinderen
Ik kreeg het gevoel dat Machi Koro Legacy zich richt op een gezin met kleine kinderen. Het gelukselement dat heerst in Machi Koro vond ik in Machi Koro met uitbreiding Metropolis flink afgenomen en ik had gehoopt dat dit in Legacy weer geïmplementeerd zou worden. Echter, je speelt in feite weer de oude Machi Koro en dan zelfs heel basic, waarbij er langzaamaan elk potje iets bij komt. Uiteindelijk kom je dan bij iets wat lijkt op Machi Koro plus uitbreiding, maar dan pas na tien potjes. Voor kinderen tussen 7 en 12 is dit echter perfect. Maar, voor een ervaren, volwassen (Machi Koro) speler als ik is gaat dat te langzaam en brengt het te weinig vernieuwing.





Conclusie:
Het origineel van Machi Koro is een fantastisch spel. Waarom zou je er dan een Legacy-versie van willen maken na de vele uitbreidingen van het basisspel zou je denken? Speelplezier is absoluut gegarandeerd, maar er mist gewoon nét even iets….

Mijn verwachtingen waren misschien te hoog maar ik vind de uitwerking van het legacy element minimalistisch. Er zou een grote verwondering en verbazing op het gezicht moeten verschijnen bij het openen van ieder doosje. Dit gebeurde bij mij slechts een enkele keer.

Positief nieuws: Wil je Machi Koro Legacy met een groepje van vier (beginnende) spelers spelen en er zijn er minstens twee aan wie je het spel wilt introduceren? Dan is het een prima spel! In dat geval is het zelfs leuker dan het origineel durf ik te zeggen. Moet je elkaar wel willen verplichten tot tien spelsessies. Ben je Machi Koro met de uitbreiding Metropolis al gewend en was het gelukselement teveel aanwezig voor jou in het basisspel? Dan is dit spel te simpel en doe je het puur voor de ervaring. Heb je die drie bovengenoemde vrienden gevonden? Wacht dan tot Machi Koro Legacy voor twee tientjes te koop staat is mijn advies en deel de kosten.

Vincenity