Uitgever: 999 games
Aanbevolen leeftijd: Vanaf 8 jaar
Aantal spelers: 2 tot 5
Speelduur: 60 minuten
Genre/spelmechanieken: Strategisch familiespel met bouw en bied elementen


In het bordspel Skye treed je in je de voetsporen van diverse Schotse clans, die allemaal proberen om een eiland te bouwen dat zo veel mogelijk punten oplevert. Het spel is gebaseerd op Isle of Skye, één van Schotlands mooiste natuurgebieden, en dat zie je terug in de vormgeving van het spel. Mooie weides, bergen en water staan op de tegels die je aan elkaar moet aansluiten, maar verder ben je vrij om alles zo neer te leggen als je zelf wilt. Verder zijn er ook nog een aantal gebouwen te vinden in het spel, maar de wildernis heeft duidelijk de overhand.

Op het eerste gezicht lijkt Skye erg veel op Carcassonne, het bekende tegel-legspel van 999 games. De overeenkomsten gaan echter niet verder dan het feit dat je tegels gebruikt om een gebied op te bouwen, om daar vervolgens zo veel mogelijk overwinningspunten mee te behalen.  Een groot verschil is daarbij al dat iedereen een eigen eiland bouwt. In Skye vind je daarnaast een stuk meer diepgang. Dit komt door een aantal spelmechanieken die er samen voor zorgen dat je altijd bij de les moet blijven om jezelf uiteindelijk tot heerser van het eiland uit te mogen roepen.


Een goede whisky is goud waard!
In elk spel bepaal je vooraf aan de hand van vier tegels onder welke voorwaarden overwinningspunten behaald worden in de zes rondes die het spel duurt. In elke ronde worden één of meerdere kenmerken gescoord. Zo had ik bijvoorbeeld een potje waarbij je punten kreeg voor elk vierkant van vier tegels, de meeste boten, het grootste watergebied en elk afgesloten gebied van minimaal drie tegels. Dit zijn slechts vier van de zestien mogelijke voorwaarden-tegels; elk spel heeft dus zijn eigen overwinningsvoorwaarden waarmee de replay waarde enorm wordt verhoogd. Daarnaast zijn er nog whisky-vaten die goud opleveren en op sommige tegels vind je perkamentrollen die aan het einde van het spel extra punten kunnen opleveren.


Elke ronde begint met het verdelen van de goudinkomsten. Afhankelijk van je positie op het scorebord krijg je meer of minder goud dan de andere spelers. Vervolgens trekt iedereen blind drie tegels uit de zak en leggen de spelers deze open voor hun eigen schermpje. In het geheim wordt bepaald welke van de drie tegels je (verplicht) weer terugdoet in de zak en wat je wilt betalen voor de overgebleven twee tegels. Vervolgens haalt iedereen tegelijkertijd zijn schermpje weg, zodat je kan zien wat alles kost. De eerste speler mag één tegel van een ander kopen. De speler waarvan de tegel wordt gekocht, krijgt zijn eigen geboden geld terug en het geld van de andere speler erbij. Zo gaat de ronde verder, totdat iedereen is geweest en je een aantal tegels overhoudt.


Eilandpolitiek
Met de tegels probeer je zo tactisch mogelijk je eigen koninkrijk op te bouwen op Skye. Daarbij moet je niet alleen rekening houden met de overwinningspunten die je deze beurt kunt scoren, maar ook met de voorwaarden die in de volgende ronde(s) nog voorbij gaan komen. Dit zijn er steeds meer tegelijk, waardoor het soms slim kan zijn om de eerste ronde niet voor de directe punten te gaan. Vooruit kijken en bouwen met een ander doel voor ogen kan uiteindelijk namelijk meer opleveren. Je moet ook goed in de gaten houden dat je alles op een handige plek aan kan sluiten, anders kun je jezelf aardig in de weg lopen. Op deze manier bouw je langzaam maar zeker de begin-kasteeltegel uit tot een eiland waar de clans trots op mogen zijn.

Waarom word ik zo blij van Skye?
Skye valt in de middenmoot qua tactisch denken en spelen. Het is geen heel zwaar spel waar je uren mee bezig bent, maar het is wel een spel waar goed nadenken en plannen de overwinning een heel stuk dichterbij brengt. Geluk speelt daarbij een kleine factor, aangezien je soms minder goede tegels kunt trekken. Omdat je tegels bij anderen kunt weg kopen, komt er ook een economisch element bij kijken. Welke tegel wil ik eigenlijk niet kwijt? En welke zijn interessant voor mijn rivalen? Je probeert daarbij steeds een prijs te vinden die je zelf zou willen betalen, zonder het té interessant te maken om jouw tegels weg te kopen. Je kunt de tactiek natuurlijk ook omdraaien en juist voor het goud gaan, zodat je in de volgende ronde gegarandeerd kunt kopen wat je wilt hebben. Zo ontstaat een tactisch touwtrekspel, waarbij je steeds probeert om het maximale uit je tegels te halen.

Tijdens één van de eerste rondes die ik speelde, had ik een aantal tegels voor me liggen waarmee ik in de komende ronde veel punten zou kunnen scoren. Ik had echter op dat moment niet zo veel geld meer, omdat ik voorstond in punten. In de latere beurten krijgt de speler die achterligt namelijk een goudcompensatie voor elke speler die voor hem staat. Dat kan flink oplopen tot wel 15 extra goud in de laatste ronde als je met vijf spelers bent. Elke ronde mag iemand anders als eerste een tegel overkopen en deze keer was één van mijn vrienden dat. Daarom besloot ik om de tegel die ik niet kwijt wilde zo duur mogelijk te maken, zodat ik of veel geld kreeg of de tegel die ik wilde zou kunnen plaatsen.

Toen hij opgekocht werd kreeg ik zijn geld en mijn eigen bod terug. Hierdoor kon ik een andere goede tegel overkopen en met een beperkt budget toch goed punten scoren. De andere tegel die ik had kon ik voor een prikkie gebruiken.
In een ander potje met vijf spelers raakte iemand al zijn tegels kwijt bij het opkopen, maar hij had wel een hoop goud gekregen. Hij kon daardoor als een soort Dagobert Duck een duik nemen in zijn eigen munten en de volgende ronde alles doen wat hij wilde, omdat niemand hem uit kon kopen. Zeker in de latere rondes neemt de goudhoeveelheid erg toe, wat soms tot iets minder interessante biedrondes kan lijden gezien het verschil in voorraad tussen de spelers best groot kan worden. Het bieden blijft wel altijd spannend en vormt een leuke afwisseling op het bouwen van je eiland.


Het bouwen van je eigen eiland lijkt dus erg op andere tegel-legspellen zoals Carcassonne en is ook hier erg vermakelijk om te doen. Je begint met slechts één kasteel, maar je bouwt al snel uit naar een compleet eiland. De afbeeldingen zijn erg duidelijk, maar persoonlijk had ik iets meer aankleding zoals af en toe een verborgen grapje of opfleuring geen kwaad gekund. Door het duidelijke ontwerp kun je wel in één oogopslag zien hoe jij en je tegenstanders ervoor staan, zodat je goed je tactiek er op aan kunt passen. Omdat je rekening moet houden met de diverse overwinningspunten die je kunt verdienen en de tegels die je hebt, ziet ieder eiland er al heel snel anders uit. Er zijn altijd meerdere strategieën mogelijk en het uitpuzzelen van de optimale legplaatsen is een leuke bezigheid, die nog interessanter wordt omdat dit invloed heeft op de manier waarop je de biedingsronde ingaat. Skye is een competitieve puzzel met een goede spanningsboog, die je makkelijk in een uurtje kunt spelen.
Ook de balans omtrent het aantal spelers klopt, waardoor een potje met vijf spelers bijna net zo snel gaat als een potje met zijn drieën. Ik heb het spel overigens niet met twee spelers kunnen spelen, maar ik ben bang dat het bieden dan wat minder leuk wordt door het gebrek aan keuzes.

Conclusie
De uitstekende mix van mooie, stevige componenten, een goede prijs, afwisseling in de spelmechanieken en de grote variatie mogelijkheden, maken dit een spel dat ik van harte kan aanbevelen aan iedereen die van een goed bouw- of biedspel houdt. Ook als het je niet direct aanspreekt, zou ik aanraden om het toch een keer uit te proberen; je zult je gegarandeerd vermaken. Skye is diepgaand genoeg om je hersens eens goed te laten kraken, maar je hoeft er ook weer niet uren bij na te denken. De speelduur is ook precies goed, waardoor het een spel is dat je snel uit de kast zult trekken op een bordspellenavond of om gewoon even tussendoor te spelen. Al met al een prima titel uit de stallen van 999 Games.
  

Deze recensie is geschreven door Martijn van Ooij.