Vorige week was het zover! De Bootspellen op de bord-meet! Of wacht, dat was bordspellen op de boot. Maakt niets uit hoe we het noemen, want Candyshine had er weer een geweldig feest van gemaakt, iedereen had het ongelofelijk naar zijn zin en degene die niet konden komen mogen nu de geweldig geschreven impressies lezen van mij, Flapperbol, Freakgib en Md_73. Kijk, dat is toch een stuk belangrijker dan de naam van het evenement.

Md_73 was er als eerste (na Candyshine en haar vriend, natuurlijk). Nadat de eerste mensen, waaronder Freakgib (die naast wat gave spellen een heerlijke arretjescake, chocola met koekjes erin, yumyum, had meegenomen) de boot gevonden hadden, werd er gestart met het eerste spel: Majesty.Een leuk klein spel, waarbij je kaarten naar je dorp moet halen. Dat klinkt volgens de beschrijving van Md_73 simpel, maar Freakgib laat het wat ingewikkelder klinken: Je begint met 8 kaarten, die een soort straat maken. Met een herberg, een kasteel en heksen. Je hebt zelf 6 mini's en in het midden van de tafel 6 kaarten, waarvan je rechts moet beginnen met pakken of er een mini opleggen. Dan mag je de volgende pakken. De kaart komt overeen met een van de 8 kaarten en je moet aanleggen om punten te verzamelen.
Heb je er meer op een rij, dan krijg je ook bonuspunten en je kan ook anderen pesten door een leger kaart bij je te plaatsen en als anderen geen verdediging daartegen hebben wordt er 1 character kaart ziek. Zo ongeveer, hehe.

Na dit uitermate complex klinkende simpele kaartspel werd het volgende spel, 7 Wonders met de inmiddels 5 man tellende groep gespeeld, inclusief de uitbreiding Babel. Md_73 had zelf alleen maar 7 Wonders: Duel gespeeld, maar ook dit was een leuk spel. De ervaring van Freakgib was echter wat minder, hem begon pas tegen het einde te dagen dat je goede combo's kan maken. Wat elke kaart precies deed was in het begin niet helemaal duidelijk voor hem.

Hierna startte de 'harde kern' aan bordspelers met zijn vieren aan Too many bones. Een spel dat van een afstand erg gaaf oogde en mooi is vormgegeven. Md_73 vond het een leuke coop dungeoncrawler, waarbij je met een heleboel verschillende dobbelstenen moet gooien. Dit werd een redelijk lang potje. Dat kwam ook omdat Freakgib het iedereen moest uitleggen en er veel interactie plaatsvindt in dit spel, want je speelt samen tegen het bord.

Ikzelf kwam wat laat binnen en mocht direct aanschuiven voor een spelletje Codenames.
Dat kwam de tegenpartij goed uit, want mijn onlogische manier van denken over de hints gaf mijn team (met o.a. Tinfoil en Yorn) een flinke handicap.

Na codenames ging ik Pandemic: Rising Tide spelen. Ik heb nog nooit een Pandemic-game aangeraakt. Het ging me erg makkelijk af, dacht ik. Tot het land ineens overstroomde en heel Nederland van de kaart af was geveegd. Gelukkig zaten we op een boot...

Flapperbol deed ook mee, al had die wel wat ervaring met Pandemic en weet te vertellen dat het qua mechanics hetzelfde voelt, maar dat is dan ook meteen de enige overeenkomst. Het spel is een tof alternatief voor als je niet van ziektes houdt, maar je zou deze er ook prima bij kunnen halen als je de basegame al hebt.

Hierna heb ik met een groep van vier Love Letter gespeeld. Een simpel, maar leuk, kaartspel - waarbij je maar een kaart in de hand mag houden en door te bluffen en het gebruik van speciale functies de anderen moet wegspelen. Flapperbol vond het een simpel spel dat toch tof blijft, al heeft hij helaas geen enkele brief kunnen afleveren bij Prinses Anna.

Een andere groep speelde ondertussen Captain Sonar. Dit kwam voor mij als niet-speler erg lawaaierig over.
Flapperbol speelde mee, vond deze een beetje chaotisch en het spel voelde voor hem een beetje rommelig, al zou hij het graag nog eens spelen.


Ondertussen was ik gefascineerd door groeiende boompjes, in het prachtige spel photosynthesis. In dit spel plant je zaadjes, groei je boompjes die dan, als ze in de zon staan, zonnepunten opleveren. Met die punten kun je grotere boompjes kopen of een boom laten groeien als je al een grotere boom hebt. De grootste boom kun je dan kappen voor punten. Hier is wat ruimtelijk inzicht voor nodig, om zoveel mogelijk zonnepunten te scoren terwijl je je tegenstanders in je schaduw laat staan. Dit ontbrak bij mij helaas, al neemt het niet weg dat ik volledig opging in dit spel.

Ik heb ook nog kunnen meekijken met When I Dream.
Flapperbol schreef: Als dromer heel erg panisch en pittig (Behalve voor Yorn blijkbaar die alles goed had), maar wel erg leuk. Valt een beetje in de categorie Mysterium/Dixit.
Als toeschouwer zag ik iemand met een blinddoek helemaal in de war raken van mensen die om de beurt ogenschijnlijk willekeurige woorden vertelden als hint voor een kaart, waar deze daarna een half-gebroken verhaal moest vertellen met alle onderwerpen van de kaarten erin.

Hierna was het eten klaar; een heerlijke pasta met een drilpudding als toetje, die speciaal voor ons uit Duitsland was geïmporteerd. Helaas zat de groep die Too many bones speelde toen nog steeds te spelen, waardoor ze een paar rondes te vroeg aan de baas moesten starten. Het resultaat was een brute afslachting. Freakgib stierf als eerste een heldhaftige dood. De overige drie wisten nog een klein half uur dapper weerstand te bieden, maar ook hun karakters moesten het met hun leven bekopen. Gelukkig was het heerlijke eten van Candyshine en haar vriend een goede troost voor het gezelschap.

We speelden ook nog een gaaf spel waarvan de titel mij helaas ontschoten is. In dit spel moet je met vier pionnen door een doolhof van willekeurig gelegde kaarten heen. Eerst een object vinden en dan naar de uitgang. Elke speler kan echter maar een of twee acties doen bij de vier pionnen. Enkel noord bewegen, enkel west en gebruik maken van roltrappen etc. Dit wordt nog extra lastig gemaakt doordat je niet mag praten, wat resulteerde in veel geklap op de tafel, teleurgesteld gezucht van Candyshine en intense blikken.

Het volgende spel, nadat de groep ineens aanzienlijk geslonken was, was King of Tokyo. Met mijn epische Rob strijde ik tegen gigantische monsters en wist ik ze een voor een uit te schakelen… de rest had namelijk het idee voor victory points te spelen. Ik dacht daar anders over. Helaas wist het laatste overgebleven monster mij net uit te schakelen door een kaart in te zetten waardoor ik 1/6e kans had mijn laatste HP te verliezen. Arme Rob...

Een viertal budgetspelers ging na het eten door met Xia: Legends of a Drift System, samen met de uitbreiding Xia Embers of a forsaken Star. Die net als Too many bones door Freakgib was meegenomen.
Ze hadden gekozen voor 5 Victory point omdat het anders te lang zou duren. Dit is een space trading game (met een battle gedeelte waar niemand iets mee deed).
Flapperbol vond deze erg leuk, maar het spel duurde voor hem wel erg lang (ondanks de verminderde victory points) en de hoeveelheid dobbelen moet je wel liggen. Voor Md_73 was dit de favoriet van de dag: Een soort bordspelversie van Freespace, een sandbox game waarbij je met je ruimteschip kunt handelen, verkennen en vechten. Ook voor hem duurde het vrij lang tot er een winnaar was (Freakgib met een nipte overwinning), maar het is een erg leuk spel met mooi artwork.


Ondertussen introduceerde Candyshine mij aan mijn favoriet van de avond: Unearth. Als ik met een bordspel zou kunnen trouwen, zou dit de ware zijn. Ik ben verliefd op dat artwork. Je excaveert rotsen door er een aan te wijzen en een van je dobbelstenen te gooien. Zodra het totaal ogen het getal linksboven bereikt, krijgt de hoogste dobbelsteen de kaart. Hier verdien je punten mee. Er liggen echter ook steentjes op de kaart, en die mag je een pakken als je 3 of lager gooit. Die kun je in een hexagon leggen om monumenten te bouwen, waarmee je ook punten verdient. Ik had vrijwel geen kaarten aan het eind, maar ik had stiekem toch veel punten dankzij die steentjes. Helaas niet genoeg om te winnen…

Tenslotte hebben degenen die overbleven Machiavelli Deluxe gespeeld. Flapperbol vond dit een leuke game om Candyshine flink mee dwars te zitten. Wat een beetje vreemd was, want ik was degene die als moordenares haar steeds per ongeluk vermoorde. (Sorry Candyshine!). Toen we om 2 uur eindelijk besloten te gaan slapen, kon je ons wel naar bed rollen.

Degenen die bleven slapen hadden geluk; niet alleen lagen de bedden heerlijk, we werden de volgende dag ook nog getrakteerd op een heerlijk ontbijt. Hiernaast ook nog de kans om met een mok verse koffie even met de vader van Candyshine te praten. Een man vol met passie en interessante filosofische opvattingen.

Dit was maar een greep uit wat gespeeld is, want ik heb niet alle spellen meegekregen en ongetwijfeld veel moois gemist.
Verder heeft iedereen de hele dag ook veel gepraat, leuke andere mensen ontmoet en hun passie voor bordspellen leren kennen. De woorden 'erg leuk' en 'gezellig' werden door alle vier de schrijvers wel genoemd, evenals 'Bedankt, Candyshine!'

Ook bedankt aan haar vriend en haar ouders voor de geweldige hulp die ze Candyshine gaven en het beschikbaar stellen van de locatie, om de heerlijke koekjes die haar moeder voortdurend uit de keuken kwam brengen maar niet te vergeten.