Om het jaar af te sluiten presenteren de redactieleden één voor één hun Best of the Year!
In een top 10 (of 5 of 3,5) noemen ze de spellen uit 2018 die zij het leukste vonden. Wie niet genoeg toppers uit 2018 heeft geprobeerd, zal ook oudere spellen noemen. Dit zullen dan wel spellen zijn die ze dit jaar hebben leren kennen.

Vandaag is redactielid Klaas aan de beurt.

In alle eerlijkheid: ik ben nog behoorlijk groen als fanatieke bordspellenspeler. Ik heb spellen altijd al erg leuk gevonden, maar pas sinds begin dit jaar ben ik echt gas gaan geven en meer gaan kopen en spelen. Alles waarbij je werkers plaatst, tableaus bouwt met kaarten, slim moet omgaan met grondstoffen of motortjes/decks/tableaus bouwt, vind ik over het algemeen meteen leuk.

Veel van mijn tofste spelervaringen van het afgelopen jaar waren met spellen die al wat ouder zijn, maar ik dit jaar pas ontdekt heb, zoals Robinson Crusoe, The Castles of Burgundy en Mage Knight. Toch heb ik een lijstje van vijf spellen uit 2018 kunnen maken waar ik blij mee ben - al heb ik hier en daar wel een beetje vals gespeeld. Maar dat zal wel duidelijk worden als je verder leest.

Teotihuacan: City of Gods
Meteen maar even beginnen met de dikste euro van het stel: de nieuwste van de makers van Anachrony en Tzolk’in: The Mayan Calendar. Ik ben dol op dit soort spellen, maar helaas duurt het meestal een paar potjes voordat ik er een beetje grip op krijg. Deze voelde bij het eerste al meteen lekker. Zoals dat hoort is de keuze uit routes om te nemen enorm, maar wat je werkelijk van beurt tot beurt kunt doen, komt niet over als overweldigend, waardoor je direct en doortastend los kunt gaan met je strategie. In Teotihuacan zijn je werkers dobbelstenen, waarvan de waardes gedurende het spel steeds verder oplopen en zo kun je er steeds meer mee. Je klimt op sporen die je punten geven en coole bonustegels, je benut actievelden voor meer en meer grondstoffen en bouwt aan een steeds hogere Azteken-tempel: het is allemaal niet nieuw, maar o zo fijn.



Luxor
Ook in dit spel ben je druk met een pyramide, maar daar houden de overeenkomsten met het vorige wel op: Luxor is licht, snel en kun je werkelijk iedereen die van een spelletje houdt voorzetten. De spelers besturen een groepje avonturiers die het heiligdom van Luxor bevrijden van zijn schatten. Hoe pak je dat zo lucratief mogelijk aan? Ga je voor de meest waardevolle schatten, of grijp je er juist zoveel mogelijk om waardevolle setjes te maken? Of zet je het op een lopen zo diep mogelijk de pyramide in, waar de sarcofagen te vinden zijn? Bewegen doe je met kaarten in je hand, waarvan je de volgorde niet mag veranderen en alleen de twee buitenste mag spelen. Je breidt je mogelijkheden uit door betere te kopen, maar onderweg openen zich bijvoorbeeld ook verstopte gangen, waarmee je zomaar heel veel terrein kunt winnen. Dat Indiana Jones-gevoel komt er merkbaar mee over.



Exit
Eens in de zoveel maanden komt er nieuw Exit-spel uit en het maakt voor de ervaring eigenlijk niet zoveel uit welke je kiest: vandaar dat ik vind dat ik degene die ik in 2018 heb gespeeld best op de lijst mag zetten. Dus. Er zijn mensen die de boekjes en kaarten van tevoren kopiëren zodat je het spel niet verruïneert tijdens het spelen, maar ik vind het stiekem het leukst om lekker te vouwen, scheuren en tekenen: dan maar weggooien die handel na afloop! Het is lastig om veel te zeggen over deze escape room-spellen zonder dingen te verklappen, dus dat ga ik niet doen, maar het leukste ervan vind ik dat je vaak meer moet doen met wat je in de doos vindt dan je misschien eerst dacht. Zelf heb ik De verlaten hut en De grafkamer van de farao gespeeld, maar zoals gezegd: ze zijn allemaal tof.



Roll Player: Monsters & Minions
Afgelopen jaar kwam Monsters & Minions uit, een uitbreiding van het dobbelsteen-manipulatiespel Roll Player. Een mooie kans om die twee jaar oude topper de lijst in te smokkelen, whaha! Dit spel is een van m’n meest gespeelde van afgelopen jaar, vooral omdat hij bijna altijd op tafel komt als ik ‘m meeneem naar mijn spellenvereniging. Hij wordt vaak omschreven als een opgevoerde versie van Sagrada - vanwege dat draften van dobbelstenen - maar zeker met de uitbreiding erbij is het toch echt heel wat anders. Het principe is een roleplaying-personage te bouwen met de meest ideale statistieken en speciale eigenschappen op kaarten die hem of haar het sterkste van allemaal maken. Met Monsters & Minions erbij kun je nog knokken met je creatie ook en dat geeft het spel weer een hele nieuwe dimensie. En heel veel nieuwe keuzes: heerlijk om je hoofd over te breken.



Ascension: Valley of the Ancients
Met deze heb ik hetzelfde trucje uitgehaald als bij Roll Player en het basisspel er met hulp van een recente uitbreiding bijgesleept. Ik ben een groot fan van deckbuilders en met deze heb ik dit jaar kennis gemaakt, ook al gaat hij al wat jaartjes mee. Intussen speel ik Ascension bijna dagelijks via een geweldige app. Het is de spectaculairste deckbuilder die ik ken qua combo’s: de kaarten hebben facties waarbinnen een prachtige synergie kan ontstaan. Koop en bouw slim en je kunt je deck snel en slank maken, kiezen voor dure kaarten die je mag laten liggen en continu voordeel opleveren, gaan voor een kleur die je veel extra kaarten laat trekken of je investeert in brute kracht om monsters mee te meppen. En zo zijn er nog veel meer mogelijkheden. Met z’n tweeën werkt hij het fijnst, maar pas op: als je niet uitkijkt, zit je zo een hele avond te spelen.



Nog vijf redactieleden te gaan, jahoe! Blijf vooral je eigen favoriete spellen van het jaar delen, of ze nou echt uit 2018 komen of niet :)

Door Klaas Kaptijn