Om het jaar af te sluiten presenteren de redactieleden één voor één hun Best of the Year!
In een top 10 (of 5 of 3,5) noemen ze de spellen uit 2018 die zij het leukste vonden. Wie niet genoeg toppers uit 2018 heeft geprobeerd, zal ook oudere spellen noemen. Dit zullen dan wel spellen zijn die ze dit jaar hebben leren kennen.

Vandaag is redactielid Dick aan de beurt.


Wat is dit jaar weer snel voorbij gegaan. Toch heb ik wel veel spellen kunnen spelen. Als ik mijn BG Stats app bekijk heb ik afgelopen jaar veel meer gespeeld dan het jaar er voor. Hoewel ik niet 100% van mijn potjes log, lijkt het erop dat ik van 150 naar 200 potjes ben gegaan. Dit had ik halverwege het jaar nog niet verwacht. Het is een mooi moment om de balans op te maken. Er zijn nog 2 weken te gaan, maar ik verwacht niet dat die veel invloed zullen hebben op mijn top 10. Dit komt vooral om er geen nieuwe spellen op de planning staan.
Voordat ik los ga over mijn beste spellen van 2018, zal ik eerst uitleggen waar mijn smaak qua spellen ligt. Voor het merendeel speel ik eigenlijk alles, maar juist party spellen zal je mij het minst zien doen. Ik heb ze wel thuis liggen, maar ik zal zelden het initiatief nemen om er één te beginnen. De laatste maanden ligt mijn smaak aan de zwaardere kant van het spectrum. Dan heb ik het over spellen waarin je vele radertjes moet bewegen om je doel te bereiken.

10. Tokyo Highway
Tokyo Highway is een behendigheidsspel. Je probeert met schijfjes en lollystokjes een weg te maken. Elk volgende stuk weg die je aanlegt moet één schijf hoger of lager uitkomen. Elke keer als je als eerste onder of over de weg van een andere speler gaat, mag je een autootje plaatsen op de weg die je net hebt gelegd. Naarmate het spel vordert wordt het een spinnenweb van stokjes en is het lastig om nog een stukje aan te leggen. Als je de boel omgooit, moet je een deel van je eigen schijven inleveren. Dit maakt het plaatsen nog lastiger. Aan het eind staat er een wirwar aan wegen dat schitterend is om te zien.



9. Marvel Legendary: World War Hulk
Ik schuif het niet onder banken en stoelen: ik ben een Marvel-fanboy. Ik heb alle films tijdens of kort na hun première gezien en soms zelfs meerdere keren. Nadat ik voor het eerst Marvel Legendary speelde, duurde het niet lang voordat ik alle uitbreidingen in huis had. Marvel Legendary is een deckbuilder dat vooral inspiratie haalt uit de strips, maar er is ook een Phase 1 versie als de films meer voor jou zijn. In een deckbuilder maak je tijdens het spelen je eigen set kaarten beter door nieuwe kaarten te kopen en minder goede kaarten juist kwijt te raken. Het doel is om de grote slechterik te verslaan voordat zijn plan lukt. Aan het begin trek je een een kaart van de slechterikstapel. Dit kan een handlanger zijn die je moet vechten voordat deze weer ontsnapt. Het kan een master strike zijn en de grote baas zijn aanval doet. Tenslotte kan je ook een twist trekken welke het plan van de grote eindbaas dichter bij voltooiing komt. Dit jaar kwam de grootste uitbreiding tot nu toe uit: World War Hulk.
Deze is gebaseerd op de gelijknamige verhaallijn uit de strips. De Hulk is verbannen naar een verre planeet en zint wraak op de helden die hem hebben daar heen hebben gestuurd. Er zitten naast de Hulk veel andere krachtpatsers zoals Krog en Miek in deze set. Ik ben voorlopig nog niet uitgekeken op Marvel Legendary en kijk al uit naar de volgende uitbreiding: Ant-Man.



8. CO₂: Second Chance
CO₂: Second Chance is de tweede versie van CO₂. Ik had deze helemaal gemist op kickstarter maar werd er door vrienden op gewezen tijdens Essen Spiel. Deze versie introduceert een coöperatief en solo variant. Het gemeenschappelijke doel is om verschillende milieudoelstellingen te halen voordat het CO₂-gehalte te hoog is. Maar ondertussen heeft elke speler ook doelstellingen van lobbyisten die gehaald moeten worden. Die zijn niet bekend bij de andere spelers.
Gaandeweg bouw je verschillende milieuvriendelijke bouwwerken zoals windmolenparken en zonne-energiecentrales. Terwijl je dit doet verdien je geld en kennis waardoor je bonussen vrij speelt.
Dit spel is moeilijk en daar houd ik van. De eerste keer solo won ik nog maar net en ik ben nog niet echt veel beter geworden. Binnenkort ga ik deze eindelijk samen met meerdere spelers proberen en zullen we zien of we de aarde kunnen redden van onszelf.



7. Dinosaur Island: Totally Liquid
Toen ik Dinosaur Island voor het eerst op Kickstarter zag, sloeg ik het meteen over vanwege de kleuren. Het sprak me totaal niet aan. Maar nadat ik de review van Tom Vasel zag, wilde ik deze toch wel proberen. Meteen toen deze weer op Kickstarter verscheen met een uitbreiding en een speciale twee-speler variant (Duelosaur Island) ging ik all-in. Ik heb er nooit spijt van gehad.
In Dinosaur Island maak je je eigen dinosauruspark net zoals in Jurassic Park. Je verzamelt DNA, bouwt hokken, creëert dinosaurussen en nog veel meer. Let op je beveiliging want elke dinosaurus brengt gevaar met zich mee. Is jouw beveiliging niet op orde? Dan worden je gasten opgegeten en verlies je punten. Degene met de meeste punten aan het eind wint.
De Totally Liquid uitbreiding brengt waterdieren met zich mee, maar er zijn ook andere modules. Zo zijn er blauwdrukken waarmee je punten kan krijgen als de gebouwen op de juiste plek staan. Er zijn speciale PR events die zorgen voor bonus scores aan het eind van het spel en ook nog Special Executives die een nieuw score element geven voor tijdens het spel, maar deze laatste heb ik nog niet gebruikt.



6. Zombicide: Green Horde
In Zombicide: Green Horde probeer je met een zestal helden succesvol missies te voltooien voordat je overrompeld wordt door hordes van Orcs. Doorzoek huizen, verstop je achter heggen of vuur de katapult af. Dit zijn slechts een aantal van je opties die je hebt tijdens het spel. Elke keer als er nieuwe Orcs op het bord verschijnen, kan het zijn dat er ook een stel op een locatie naast het spelbord aan het verzamelen zijn. Mocht je dan net de verkeerde kaart trekken, dan komen die allemaal tegelijk het speelveld op en wordt het alleen maar moeilijker.
Hoewel het spel zijn moeilijkheid verleent aan de golven van Orcs die telkens op het spelbord komen, zijn de basisregels redelijk simpel. Vooral met vrienden en familie geniet ik veel van de chaos die op het bord ontstaat. Het is een spel dat je niet super serieus moet nemen om van te kunnen genieten.




5. SPQF
Lang twijfelde ik of ik deze op mijn lijst moest zetten. SPQF verscheen in juli op kickstarter maar alleen voor de Verenigde Staten. Met wat geluk en netwerken heb ik deze kunnen bemachtigen en ik ben er erg blij mee. Net als Marvel Legendary is SPQF een deckbuilder, alleen speelt deze totaal anders. Om te beginnen speel je hier niet samen maar tegen elkaar. Je probeert punten te verzamelen door je rijk op te bouwen. Andere spelers kunnen je acties volgen door dezelfde symbolen te spelen. Kaarten die je niet gebruikt hebt, blijven tot aan je volgende beurt voor je liggen, waardoor anderen deze juist kunnen kopen. Dit maakt het bepalen van je acties heel erg moeilijk en toch speelt het spel erg snel en soepel. SPQF is ideaal voor diegene die even (ca. 30 minuutjes) niks te doen hebben en toch niet iets lichts willen spelen.



4. The Estates
In The Estates bouw je torens in een wijk. Je begint je beurt door te kiezen waar je wilt dat op geboden wordt. Dit kan een deel van een toren zijn, een dak, een bouwvergunning of de burgermeester die de punten verdubbelt. Elke speler kan hier op bieden waarbij de volgende hoger biedt of past. Het is dan aan jou om het bod te accepteren en het geld van de bieder te ontvangen, of het bod zelf te betalen aan de bieder zodat jij bepaalt wat er met het stuk gebeurt.
Torens moeten aflopend gebouwd worden: dus een 5 mag niet op een 2 gebouwd worden. Aan het einde van het spel worden er alleen punten gescoord in de rijen die afgebouwd zijn, dat wil zeggen op elke locatie een toren met een dak. De kleur bovenaan de toren bepaalt welke speler de punten voor die toren krijgt. Voor de overige rijen krijg je minpunten, als je daar de burgermeester hebt staan dan verdubbelen die minpunten dus ook. Dit spel zorgt dat je erg gemeen naar elkaar kan doen, omdat je weet wie voor welke kleur punten scoort. Ik heb nog nooit gewonnen, maar elke keer super genoten.



3. Monolith Arena
De spirituele opvolger van Neuroshima Hex heet Monolith Arena. Je trekt omstebeurt drie tegels, legt er minstens één af en speelt of bewaart de overige. Zo bouw je het speelveld vol en pas als je een gevecht initieert wordt er gevochten. Die gaat op volgorde van initiatief. Eerst de hoogste nummers tot uiteindelijk de banners met initiatief 0. Het doel is om de banner van je tegenstander(s) 20 keer te raken of in ieder geval het meest voordat je stapel tegels op is.
Monolith Arena brengt daarbij ook monoliths in het spel. Dit zijn torens waar twee tegels en je banner in zitten. Je kan kiezen om deze tijdens het spel open te klappen voor een verrassingseffect. Ik hield al van Neuroshima Hex en Monolith Arena deelt nu deze plek. De toevoeging van de monoliths geeft nog meer strategische keuzes en diepgang. Een echte aanrader voor mensen die van diepe strategische keuzes houden.



2. Tales of the Northlands: The Sagas of Noggin the Nog
Tales of the Northlands is gebaseerd op een Engelse kinderserie uit de jaren zestig en zeventig. In dit spel probeer je gezamenlijk te voorkomen dat Nogbad de troon over neemt, maar dit is geen coöperatief spel. Iedereen probeert zoveel mogelijk punten te halen door door middel van worker placement verschillende acties te doen. Verzamel hout uit het bos, steen uit de mijn, voedsel van de akkers of vis uit de vijver om genoeg grondstoffen te hebben voor gebouwen. Stuur helden eropuit om hun speciale gaven te gebruiken. Voltooi missies om de troon te redden en maak uitvindingen om bonussen te verdienen. Ondanks zijn kinderlijke uiterlijk is dit geen spel voor de jongsten onder ons. Dit is een zwaar spel, met veel keuzes en ik vind het geweldig.



1. Detective: A Modern Crime Board Game
Ik ben het volledig met Anna haar review eens. Detective is een meeslepend, diepgaand spel waarbij je probeert vijf casussen op te lossen die onderling ook met elkaar verbonden staan. Dit doe je door naar locaties te gaan, mensen te ondervragen, laboratoriumresultaten te bestuderen, de database raadplegen of gegevens op het internet opzoeken. De database is een verplicht onderdeel. Daar vind je verhoren, gegevens van verdachten en tenslotte moet je daar ook je antwoorden invullen als je klaar bent met je onderzoek. Het feit dat de verhalen aansluiten met echt bestaande organisaties, gebouwen, etc. zorgt dat dit spel heel erg het gevoel van een CSI of NCIS geeft. Ik heb genoten van het verhaal en kijk al uit naar de volgende uitbreiding. Detective is voor mij de absolute nummer 1 van 2018.



Hoe verging jullie 2018? Wat waren jullie meeste favoriete spellen dit jaar? Laat het weten via de reacties en blijf vooral terug komen om de lijsten van de andere redactieleden te lezen.

Geschreven door: Dick Rensema