In een top 10 (of 5 of 3,5) noemen ze de spellen uit 2018 die zij het leukste vonden. Wie niet genoeg toppers uit 2018 heeft geprobeerd, zal ook oudere spellen noemen. Dit zullen dan wel spellen zijn die ze dit jaar hebben leren kennen.
Vandaag is redactielid Jeroen aan de beurt.
Sorry, maar dit gaan we even helemaal anders doen. Omdat ik zoveel fantastische spellen heb gespeeld het afgelopen jaar is het onmogelijk voor mij om een top 10 lijst samen te stellen. Daarbij geloof ik niet in wedstrijden om kunst. 2018 was het jaar dat ik mij voor het eerst onder dompelde in de wereld van de bordspellen. Ik heb me kostelijk vermaakt. Maar meer nog dan bordspellen heb je daar mensen, neen, vrienden, voor nodig. De meeste spellen speel je immers niet in je eentje. Door leuke, lieve, spelminnende mensen om je heen te verzamelen ontstaan onvergetelijke spelmomenten. Daarom niet een lijst met de beste bordspellen, maar de beste spelmomenten. Míjn beste spelmomenten. En tegelijk een ode aan de mensen met wie wij spellen spelen. In chronologische volgorde.
20 januari – Captain Sonar
Alphen aan den Rijn, hotelboot – Groen als gras was ik nog in de wereld van bordspellen. In oktober 2017 bedacht ik dat spellen mij wel aanspraken. Ik raakte steeds meer uitgekeken op games en zocht een excuus om sociaal actief te zijn. Na een paar potjes Carcassonne en Azul trok ik mijn stoute schoenen aan en meldde ik me aan voor de bootmeet via de site waar je nu op zit. Het is best spannend om dan bij zo’n boot aan te komen terwijl je niemand kent, maar ik werd heel warm onthaald. Hier heb ik Anna en Yørn ontmoet en zo het begin gelegd van een vruchtbare samenwerking. En natuurlijk spellen gespeeld. Captain Sonar is mij het meeste bijgebleven. In dit duikboot-versus-duikbootspel ben je bewapend met slechts een stift en een gelamineerd velletje. Iedereen heeft een eigen rol en het doel is om de andere boot te vinden en aan flarden te schieten. Oh ja, het speelt zich af in real time. Je speelt dus niet om de beurt maar met zijn allen tegelijk. Deze hectiek heeft me jaren van mijn leven gekost, maar dat was het dubbel en dwars waard.
24 februari – Captain Sonar (2)
Zoetermeer – Na het succes op de boot vroeg ik gretig wie van mijn vrienden de grootste tafel had. Zoals je hierboven kunt zien heb je namelijk twee dingen nodig om Captain Sonar te spelen: minimaal 7 vrienden en een ruime tafel. Door een combinatie van vrienden en collega’s die vrienden zijn geworden had ik voldoende volk. Het probleem was de grootte van mijn tafel. Gelukkig bleek Zoetermeer een soort groot tafel-walhalla. Remy en Katia waren zo gastvrij om ons te ontvangen aan een enorme tafel. In de middag al, want we hadden genoeg spellen om ons de hele dag zoet te houden. Ik had besloten dat Captain Sonar het kersje op de bordspellentaart zou worden aan het einde van de dag. De toegift die alle andere toegiften overbodig zou maken. Ik had alleen geen rekening gehouden met de alcohol. Want terwijl wij Codenames, Deception: Murder in Hong Kong en Azul soldaat maakten werd er noestig drank geschonken, die vervolgens nog noestiger werd geconsumeerd. Toen het eindelijk tijd werd om de kapitein van stal te halen volgde slechts het trekken aan een dood paard. Totaal onvoorbereid probeerde ik wanhopig de spelregels uit te leggen. Helaas was men veel te druk met overleggen hoe ingewikkeld de spelregels waren. Hectisch was het wel. Na twee pogingen besloten we dat het genoeg was. Soms verloopt een bordspellenavond heel anders dan je verwacht, maar dat maakt het gelukkig niet minder leuk. Voldaan keerden we huiswaarts. Captain Sonar is nimmer boven water gekomen.
14 april –Brieven uit Whitechapel
Den Haag – Na een aantal lovende recensies besloot ik om Brieven uit Whitechapel aan te schaffen. In dit deductiespel is één speler Jack the Ripper, de rest van de spelers zijn politieagenten. In vier nachten probeert Jack al moordend zijn achtervolgers een stap voor te zijn. Deze speler schrijft zijn stappen op een blaadje dat onzichtbaar is voor de rest van de spelers. Volgens internet was de rol van Jack het makkelijkst, omdat hij inzichten heeft die de politieagenten moeten ontberen. Helaas had internet geen rekening gehouden met programmeurs voor wie logica kinderspel is. In de tweede nacht was mijn Jack al het haasje. Historisch inaccuraat, maar vooruit, wel terecht.
9 & 10 mei –Love Letter
Pijnacker – Ik was al een hele poos van plan te stoppen met roken. 9 mei moest het er toch echt van komen. Stoppen met roken is het doorbreken van een gewoonte en ik had besloten dat ik daarom een paar dagen weg van huis moest zijn. Daarom logeerde ik een paar dagen bij vrienden. Als afleiding én beloning kocht ik die eerste dag een aantal spellen. Mede ex-rokers kunnen erover meepraten: de eerste dagen zijn allesbehalve een pretje. Ik sliep slecht, was chagrijnig en wist totaal niet wat ik met mezelf aan moest. Wat heeft een mens op zo’n moment nodig, behalve een paar lieve vrienden en een leuk kaartspelletje? Die vrienden waren Dennie en Daniëlle, het spel Love Letter. Met zijn vieren hebben we de eerste, ergste dagen volbracht. Ik ben nog steeds gestopt en in plaats van sigaretten heb ik nu altijd een pakje Love Letter bij me. Dit simpele blufspel is misschien minder verslavend, maar daarom niet minder leuk.
2 Juni –The Resistance: Avalon
Pijnacker – De uitnodiging was even duidelijk als doeltreffend: barbecue, bier en bordspellen. Het was meer dan voldoende om met een groepje naar het huis van Dennie en Daniëlle af te reizen. Het vlees was lekker, het bier koud en de bordspellen goed. We speelden When I Dream, Sushi Go Party en The Resistance: Avalon. Over die laatste wil ik het even hebben. Het is een spel van geheime rollen en sluwe, verraderlijke streken in de tijd van Koning Arthur. De rol die je krijgt (goed of slecht) staat op een kaartje dat alleen jij mag zien. De slechteriken weten van elkaar wie ze zijn. Er is ook een Merlijn (die is goed) en hij weet wie de slechten zijn. Maar de slechten weten weer niet wie Merlijn is. Ik hoop dat je me nog volgt, maar het moge duidelijk zijn dat het in dit spel geoorloofd is om te liegen en je vrienden een mes in de rug te steken. Het leuke is dat ik heel slecht kan liegen. Dacht ik. Maar op deze zonnige zaterdag ging het mij verdomd goed af. Ik schrok ervan hoe leuk ik dat stiekem vond. Soms leer je jezelf door bordspellen beter kennen.
14 Juli –Tales of the Arabian Nights
Den Haag – Sommige spellen duren lang. En sommige spellen duren lang. In die laatste categorie valt zonder twijfel Tales of the Arabian Nights, een verhalende light rpg. Ik geloof dat we tussen de drie en vier uur bezig zijn geweest, niet in de laatste plaats omdat het gewoon een gezellige avond was waarin we ondertussen over van alles praatten. Soms is een spel niets meer en niets minder dan het decor voor een conversatie met goede vrienden. Maar het duurde ook lang omdat TotAN niet een spel is dat jij speelt, maar dat jou speelt. Uiteindelijk is het een achtbaan waarin je niets anders kan doen dan je zo goed mogelijk vasthouden, hopend dat je goed terecht komt. Waar je bij de meeste spellen de touwtjes in handen wilt houden, is het bij TotAN juist heerlijk om die controle even los te laten. De reis is tenslotte belangrijker dan de bestemming. Alhoewel, uiteindelijk heb ik toch maar een Uber besteld. Ik wilde wel thuiskomen. Het mocht wat kosten, maar mijn huis heb ik gelukkig gevonden.
29 september –Celestia
Tilburg – Nieuwe redactieleden bij de site! Vandaag zou ik ze voor het eerst ontmoeten. Dus heb ik samen met Anna een flink stuk met de trein gereisd. Er werden natuurlijk vooral spellen gespeeld, waaronder Welcome To.. en Mysterium. Hoe komt het trouwens toch dat Mysterium maar niet tot mij doordringt, terwijl iedereen om me heen het helemaal geweldig vindt? Ik begrijp er niets van. Maar goed, er was ook een spel waarop iedereen op slag verliefd werd: Celestia. Dit ijzingwekkende spel laat zich nog het best omschrijven als een soort Miljoenenjacht on steroids: je moet constant besluiten of je stopt of juist doorspeelt, met mogelijk fatale gevolgen. Dit deed mij op het puntje van mijn stoel belanden, daar in Tilburg. Ik werkte sluw samen met Elin en wist Yørn op het perfecte moment uit het spel te schoppen. Uiteindelijk moest ik mijn meerdere erkennen in Elin, maar dat deed niets af aan het moment. Ben je nog niet overtuigd over Celestia? Dan besluit ik deze schaamteloze reclame door te zeggen dat er een bouwpakketje in de doos zit. Voor een klein schattig vliegend bootje. Echt waar. I rest my case.
27 oktober –Codenames
Pijnacker –De dag na Spiel moesten er natuurlijk nieuwe spellen worden gespeeld. Met de vaste vriendengroep zouden we samenkomen in het altijd pittoreske Pijnacker. We speelden Welcome To.., Chronicles of Crime en Reef. En het eerder geroemde Celestia. Allemaal leuke spellen trouwens. Maar mijn beste moment kwam tijdens het inmiddels klassieke Codenames. In deze fantastische party game neem je het in twee teams tegen elkaar op. Je moet ervoor zorgen dat je team de woorden raadt die bij jullie kleur horen. Hierbij mag je één woord (hint) zeggen en dan een cijfer voor het aantal kaartjes op tafel dat op deze hint betrekking heeft. Meestal geef je een hint voor twee, drie kaartjes. Als je mazzel hebt vier. En toen kwam het: ik zei “allergie, zes”. Mijn team raadde er die ronde vier. Uiteindelijk ontstond een nek-aan-nek race die nipt (maar dan ook echt nipt) door het andere team werd gewonnen. Maar meedoen is uiteindelijk belangrijker dan verliezen. Net als bij Celestia is dit een mooi voorbeeld waarbij een spel alleen maar een basis is voor onvoorspelbare wendingen. Tenminste, dat zeg ik altijd tegen mezelf. Nu ik dit opschrijf begin ik een patroon te ontdekken van op het nippertje gemiste kansen. Net het echte leven.
24 november - Azul: Stained Glass of Sintra
Den Haag – En soms is een spel uit zichzelf al heel goed. Azul: Stained Glass of Sintra is het vervolg op Azul, dat eind 2017 verscheen. Het zij je direct vergeven als je de uitgever verdenkt van geldwolverij door krap een jaar later een vervolg op de markt brengen. Azul één is immers (mijns inziens volkomen terecht) een enorm succes geworden. Maar niets is minder waar. Azul: SGoS gebruikt de basis van het origineel en bouwt daar vervolgens iets nieuws omheen. Het is alsof je een oude vriend tegenkomt die allemaal nieuwe verhalen vertelt. Begin volgend jaar volgt mijn uitgebreide recensie. (Mogelijk zelfs met bewegend beeld.)
Wat vinden jullie van deze lijst? Ik heb geprobeerd om iets anders te doen dan mijn mederedactieleden en hoop dat dit gelukt is. Maak van je hart geen moordkuil en geef hieronder je mening. Deel dan ook meteen jouw leukste/beste/ontroerendste spelmomenten uit 2018.
Daniëlle, Marije, Theodoor, Dennie, Lily, Amar, Remy, Katia: onwijs bedankt!
Nieuws 
Prijsreactie 
Forum 
Shopsurvey