Augustus is bijna voorbij. De vakanties zijn gevierd, de ijsjes verorberd en daarmee is het weer tijd om aan het werk te gaan. Terwijl iedereen buiten van het weer aan het genieten is, trotseerden wij de hitte binnen met een legioen aan ventilatoren om avonturen aan tafel te beleven. Wat hebben jullie de afgelopen maand gespeeld?

Nona - Great Western Trail

Dit spel lag al te lang op mijn Shelf of Shame. Ik gok dat ik afgeschrikt werd nadat ik een groepje op een lokale spellenclub vijf uur over een potje zag doen. Maar nu ben ik er toch aan begonnen en wat ben ik daar blij mee! Hoewel het zeker een groot spel met veel opties is, voelt het absoluut niet langdradig. Je bent wel snel twee uur aan het spelen, maar die twee uur bestaat uit heel veel korte snelle beurten. Je kunt elkaar maar op weinig manieren écht blokkeren, waardoor je alvast kunt nadenken over je volgende beurt. De acties zijn duidelijk en ik kon het spel moeiteloos aan nieuwe mensen leren, ook mensen met weinig spelervaring die graag eens een groter en moeilijker spel wilden proberen. Er zijn veel verschillende tactieken om uit te proberen en het spel is uitstekend in balans. Ik heb daardoor telkens zin in nóg een potje. Er is ook voldoende variatie door het wisselen van de startlocaties en de ruime keuze uit persoonlijke gebouwen. Toen ik daarnaast nog een fanmade solo modus ontdekte was ik helemaal gelukkig. De solo variant maakt gebruik van een Automa die heel makkelijk te bedienen is, maar wel een goede uitdaging is om van te winnen. Dit spel ben ik voorlopig nog niet zat!

Anna - Lord of the Rings: Journeys in Middle-Earth

Mansions of Madness is een van mijn favoriete spellen mede dankzij de intuïtieve app-integratie. Dus toen Fantasy Flight Lord of the Rings: Journeys in Middle-Earth aankondigde als een Mansions met een LotR saus kon mijn geluk niet op. Achteraf valt het trouwens mee hoeveel Journeys in Middle-Earth op Mansions of Madness lijkt. Het is echt zijn eigen spel met voor mij gameplay die veel gestroomlijnder, logisch en leuker is. Het basisspel komt met een campagne die bestaat uit elf afzonderlijke scenario’s, die afhankelijk van welke keuzes je maakt, je naar andere plaatsen brengt. De gameplay heeft iets weg van Gloomhaven. Elke speler heeft zijn eigen deck die bestaat uit zo’n vijftien kaarten. Afhankelijk van met welk personage (je kunt o.a. kiezen uit Gimli, Legolas en Bilbo) je speelt en welke rol deze binnen het team vervult zal je een ander deck hebben die je gaandeweg ook nog is kunt verbeteren met sterkere kaarten. Dit deck gebruik je om te zien of je een bepaalde test haalt, hoe hoger bijvoorbeeld je wijsheid hoe meer kaarten je mag omdraaien en hoe hoger dus de kans dat je succesvol bent. Deze kaarten kun je echter ook voor je neerleggen en zo van hun effecten gebruik maken. Maarja, dan loop je wel de kans dat er minder successen in je deck zitten… Het is echt geniaal in zijn eenvoud en voor mij werkt het leuker dan moeten dobbelen. De app-integratie is ook geweldig, de potjes zijn maximaal 45-120 minuten dankzij de app die ervoor zorgt dat het spel zo snel gaat zoals je zelf ook speelt. Het voelt echter nooit alsof je gedwongen wordt naar een soort eindbaas, je maakt zelf de keuzes welk deel van de map je nog wilt onderzoeken en de app past zich daaraan aan. Pagina’s zou ik nog kunnen vullen waarom dit spel fantastisch is voor mij, echter houd ik jullie dan alleen maar meer kostbare seconden weg van de mogelijkheid om hem uit te proberen. Dus stop nu met lezen, vind een vriend die dit spel heeft en probeer hem uit!

Dick - Zombicide: Invader

Afgelopen maand kreeg ik een hele grote doos thuis bezorgd. Ik had nog geen verzendbevestiging in mijn mail ontvangen, dus ik verwachtte nog niks. De mail kwam pas een week later. In de doos zat mijn pledge voor Zombicide Invader. Ik ben al sinds Black Plague een fan van de Zombicide serie. In Zombicide moet je samen met een groep overlevenden een bepaalde missie voltooien. Dit kan het vinden van een wapen zijn of misschien moet je alleen van punt A naar punt B komen zonder dood te gaan. Maar nadat iedereen aan de beurt geweest is, mogen de zombies verplaatsen en komen er nieuwe op het bord. Hoe meer zombies je verslaat, hoe meer ervaring je opdoet, hoe meer (of lastigere) zombies er verschijnen.
Wat Invader onderscheidt van de andere in de serie is voornamelijk het scifi thema. De zombies zijn nu Xeno’s, een buitenaards ras, en alles speelt zich af op een verre planeet. Sommige wapens werken niet als je buiten bent, omdat er niet genoeg zuurstof is om ze af te vuren. Je moet dus zoeken naar wapens die werken op elektriciteit. Voor jezelf moet je zuurstof ophalen om buiten te kunnen ademen. Dan is er nog de Abomination. Dit is de grootste en sterkste Xeno. En het moeilijkste te verslaan. Als deze binnen loopt, laat het een spoor van schimmel achter. Vanuit deze schimmel kunnen de Xeno’s ook verschijnen. Dit zorgt voor een grotere en meer onvoorspelbare verspreiding van Xeno’s. Ik heb de eerste tien missies uit het basisspel al gespeeld en ga binnenkort beginnen aan de Dark Side uitbreiding. Als je zin hebt in een potje aliens afknallen, dan is Zombicide Invader zeker iets voor jou.

Klaas - Gravwell: Escape from the 9th Dimension

Een vriend van me vroeg dit spel voor zijn verjaardag en aan mij was de taak het te kopen, al had ik er vooraf nog nooit van gehoord. ‘Mens erger je niet voor gamers’, zo werd Gravwell aan me omschreven in de spellenwinkel en daar zit wel wat in. Het komt er namelijk op neer dat je sneller dan je tegenstanders van A naar B moet. Maar de manier waarop je dat doet, is wel compleet anders en gelukkig een stuk interessanter. Elke speler heeft een ruimteschip zonder brandstof en probeert daarmee weg te vliegen. Dat doe je door kaarten te spelen waarmee je aangetrokken wordt tot of juist afgestoten door het dichtstbijzijnde object. In de meeste gevallen zullen dat de ruimteschepen van je tegenstanders zijn. Niet elke kaart brengt je even ver en de volgorde waarop ze afgaan, wordt bepaald door de letters die erop staan. Het dichtst bij de A mag eerst en zo probeer je met slim inschatten van wat je tegenstanders gaan doen en uitgekookte keuze uit de kaarten in je hand zo ver mogelijk te komen, misschien zelfs wel tot de interdimensionale poort waarmee je het spel meteen wint. Oersimpele regels, maar vol boeiende afwegingen.