Uitgever: White Goblin Games
Aanbevolen leeftijd: vanaf 10 jaar
Aantal spelers: 2
Speelduur: 20 minuten
Genre/spelmechanieken:  tussendoortje / tactiek / bluf / balans
Adviesprijs: 20 euro

Winkelier zijn in een klein dorpje is een kwestie van de juiste balans vinden. Het doel van Daxu is om de concurrentie nooit helemaal uit het veld te slaan. Sterker nog, dat kan erg slecht voor je reputatie zijn. Je zult dan ook een manier moeten vinden om jouw winkel te laten groeien zonder dat de andere winkels in het dorp hierdoor failliet gaan. Weet wanneer je moet samenwerken en wanneer je meedogenloos moet zijn ... Lukt dat, dan zul jij de beste winkelier zijn!

Hoe te ‘handelen’
Daxu is een vlot handelsspel voor twee spelers waarin je samen een gezellige winkelstraat opbouwt. Elke ronde beslis je aan de hand van je actiekaarten wie zijn of haar winkelstraat uitbreidt met drie winkels. De uitdaging is om de winkelstraat zo gebalanceerd mogelijk te houden. Het is daarbij het beste om één winkel per type meer te hebben dan je tegenstander. Hiermee scoor je als winkeleigenaar de meeste punten en verkrijg je de beste reputatie in de winkelstraat.

Elke speler begint met acht willekeurige winkelkaarten die je neerlegt in je winkelstraat. De winkels variëren van een bakker, rijstwijnhandelaar, houtbewerker, mandenmaker, zijdehandelaar en theehuis. Daarnaast krijgt elke speler vier actiekaarten (geven, nemen, samenwerken en ondermijnen) en begin je met een neutrale positie op het reputatiespoor; deze moet je natuurlijk nog gaan opbouwen tijdens het spel.



Per ronde komen er drie winkelkaarten beschikbaar voor de straat met op elke kaart positieve of negatieve reputatiepunten. Vervolgens beslis je aan de hand van de vier actiekaarten wat je met deze drie winkels wilt gaan doen.

Je kan bijvoorbeeld kiezen om ze weg te geven, want wellicht heb jij al genoeg bakkerijen en hoef je er niet nog twee extra. Bovendien heeft één ervan ook nog een -1 reputatie en daar zit je al helemaal niet op te wachten. Je hoopt dan ook dat je tegenstander kiest om ze te nemen, want dan zijn jullie beide tevreden. Maar … als je tegenstander ook kiest voor geven, dan ontstaat er een duel. In dit specifieke voorbeeld van twee keer geven, krijgt de persoon met de laagste reputatie de kaarten. Een ander leuk voorbeeld: er liggen drie  winkels waarvan je vermoedt dat je tegenstander ze goed kan gebruiken. Elke winkel heeft ook nog eens een + 1 positieve reputatie. Je inschatting is dat hij logischerwijs gaat kiezen voor nemen, dus nu is je kans om hem te ondermijnen. Want als je iemand ondermijnt, dan gebeurt juist het tegenovergestelde: nemen wordt dus geven. In plaats van dat je tegenstander de kaarten krijgt, krijg jij deze drie winkels met alle drie +1 reputatie. Dit kan je nu ook extra goed gebruiken, want je tegenstander ondermijnen levert je standaard één negatief reputatiepunt op.
 
Kies je voor samenwerken en je tegenstander kiest voor nemen of geven, dan ga je daarmee akkoord en wordt de actie uitgevoerd volgens de actiekaart van je tegenstander. Doordat je hebt gekozen voor samenwerking, word je beloond met +1 reputatie. Je zou zeggen dat je alles wilt nemen omdat je dan de meeste winkels krijgt, maar dat is zeker niet zo. Je zult altijd moeten zoeken naar de juiste balans om zo de meeste punten te krijgen. Als een tegenstander bijvoorbeeld al veel bakkerijen heeft, kan het soms slim zijn hem er nog meer te geven zodra die tussen de drie kaarten zitten. Heeft hij namelijk vier bakkerijen meer dan jij, dan kost het hem aan het eind van het spel punten.

Bij een gelijke reputatie in een conflict bij geven en nemen is er de gelijkspelkaart. De persoon die de gelijkspelkaart op dat moment in zijn of haar bezit heeft krijgt dan de keuze wat te doen. De gelijkspelkaart gaat vervolgens naar de tegenstander voor een eventueel volgend conflict. Wil je allebei tegelijk samenwerken of ondermijnen, dan draai je een nieuwe winkelkaart om en kies je opnieuw een actiekaart. Dit gaat door totdat er geen duel meer is.



Zo ga je de stapel met winkels door totdat deze is uitgeput. Je bekijkt vervolgens wie per type winkel de meeste kaarten heeft. Als jij bijvoorbeeld een houtbewerker meer hebt dan je tegenstander, dan levert je dat vier punten op. Is het verschil daarentegen meer dan vier houtbewerkers, dan verlies je juist een punt en krijgt je tegenstander als tegemoetkoming een punt per houtbewerker die hij of zij heeft. Om het nog spannender te maken krijg je meer punten bij de winkels van de mandenmaker, zijdehandelaar en het theehuis dan bij die van de bakker, rijstwijnhandelaar en de houtbewerker.

Op basis van je totaalscore krijg je vervolgens nog eens extra reputatie: goed of slecht. Dit tel je bij je huidige reputatie op en de persoon met de beste reputatie is de winnaar van Daxu!

Spelervaring
White Goblin Games heeft met Daxu, zoals we ook van deze uitgever gewend zijn, wederom een erg mooi spel gemaakt. Het artwork is in een grappige Oosterse stijl, de kaarten zijn van stevige kwaliteit en er zijn duidelijke (Nederlandse) regels bijgevoegd.

Daxu is een grappig spel voor even tussendoor dat snel en makkelijk te leren is. Maar ondanks de lage leercurve zit er nog best veel tactiek in. Elke ronde moet je weer inschatten wat je tegenstander gaat doen en je afvragen of jij die winkels eigenlijk niet beter zelf kunt gebruiken of misschien juist moet weggeven? Het is dus niet alleen jouw beslissing want je weet nooit welke van de vier acties je tegenstander gaat spelen, misschien bluft deze wel net zo hard. Dit kan zeker voor de nodige hilariteit en frustratie zorgen.

Na het spelen van een aantal potjes met diverse mensen kreeg ik echter wel het gevoel dat het een soort kaartversie is van rock/paper/scissors.  Je neemt per spel namelijk twaalf keer een beslissing door middel van de actiekaarten.  Je weet wat je moet doen, maar je hebt te weinig invloed op het verloop. Er is eigenlijk een 50/50 kans dat het goed voor je uitpakt. Dat kan het spel soms te willekeurig maken.



Conclusie
Daxu kun je het beste spelen met mensen die je kent, omdat je elkaar dan extra probeert te doorgronden. Het is geen expert-spel en kan vlot en gemakkelijk gespeeld worden met zowel ervaren spelers, als familie. De prijs van 20 euro is gevoelsmatig net een tikkeltje te duur, maar als je het ergens in de aanbieding zou vinden is het zeker een overweging waard.

Daxu is een grappig spelletje om zeker een keertje gespeeld te hebben, maar het heeft weinig replay waarde. Het is dan ook geen must have voor mijn collectie. In het begin denk je voornamelijk in tactieken, maar als je het vaker speelt  merk je dat je te weinig invloed kan uitoefenen op het belangrijkste element: de balans. En dat is jammer, want het vinden van de balans is juist het leukste en belangrijkste element van Daxu. Elke ronde kies je immers aan de hand van vier actiekaarten wat je met de drie open liggende winkels wilt doen. En iedere keer dat jij winkels wilt hebben of juist wilt weggeven, doet je tegenstander vermoedelijk het omgekeerde. Je merkt dus dat het doel van het spel -het winnen met een zo klein mogelijke meerderheid per type winkel- heel erg afhankelijk is van het bluffen en de tactiek van jou en je tegenstander. Hierbij moet je uiteindelijk te vaak een gok nemen, waarbij het soms een kwestie “meer geluk dan wijsheid” wordt; en dat is toch een tikkeltje jammer.

Deze recensie is geschreven door Carina Veenstra.