Uitgever: Geronimo Games
Spelers: 1 tot 4
Speelduur: ± 120 minuten
Leeftijd: vanaf 12 jaar

Als je wel houdt van een zware jongen, is de kans groot dat je houdt van het werk van Alexander Pfister. De man die bij eurogamers beroemd is geworden met Great Western Trail heeft met Maracaibo een meer dan waardige opvolger gemaakt.

Persoonlijk word ik meteen blij als ik in een spel een enorm bord zie met een landkaart erop, voorzien van routes, steden en eilanden. Dat belooft dus wat met Maracaibo, een stevig maar soepel spelend strategisch spel waarin je met je schip door het Caraïbisch gebied vaart en punten binnenhaalt. De mogelijkheden zijn enorm, maar als je een beetje uitzoomt, komt het overzicht in beeld.


Bootje varen
Tijdens het spel vaar je vier rondjes langs de kusten en kun je stoppen in steden en dorpen zo vaak je wilt. De dorpen geven je gelegenheid om een beetje geld te verdienen óf kaarten te spelen die meer inkomen en punten opleveren óf je acties beter maken. De steden bieden nog meer opties, afhankelijk van de willekeurige set up. Het voornaamste dat je daar doet, is goederen leveren waarmee je je schip kunt verbeteren, je verkenner eropuit sturen om toffe dingen te vinden in de wildernis en zeeslagen uitvechten in naam van de koloniale machten.


Racen of touren?
De spelers bepalen helemaal zelf hoe lang zo’n ronde duurt. Natuurlijk wil iedereen het liefst rustig plannetjes uitrollen, maar soms is haast geboden. Iedereen heeft in zijn of haar beurt de mogelijkheid om tot zeven stappen te maken (zowat een derde van de afstand) en dat kan nuttig zijn, want er zijn op sommige ankerplaatsen opdrachten te vervullen die verdwijnen als iemand aan de voorwaarden voldoet. Daarnaast kan het ook slim zijn om je tegenstanders niet ongestoord hun gang te laten gaan. Als iemand namelijk de laatste haven binnenvaart, moet daarna iedereen verplicht thuiskomen.


Eindeloos
De lol van het spel zit ‘m in het opbouwen van de lucratiefste route. De enorme stapel kaarten is daarbij onmisbaar. Je kunt bijvoorbeeld assistenten in bepaalde dorpen plaatsen, die ondersteunen wat je aan het doen bent. Wil je een supersterk slagschip dat de invloed van het land waarvoor je vecht maximaal doet gelden voor maximale punten bij de eindtelling? Dat kan. Wil je juist zo snel mogelijk de wildernis ontdekken om daar als eerste de beste beloningen weg te roven? Dat kan ook. Je kunt hulp krijgen van figuren die nieuwe, betere acties in alle dorpen mogelijk maken of die het vervullen van de wisselende missies veel meer waard maken. Of je knijpt elk laatste punt uit het upgraden van je schip. Combinaties kunnen uiteraard ook en zo zijn de mogelijkheden bijna eindeloos.


Eigen koers
Dat al die opties niet tot een verwarrende spelervaring leiden, is te danken aan het afgemeten ontwerp. Persoonlijke en gezamenlijke doelkaarten bieden een mogelijke richting, maar je kunt ook je eigen koers bepalen aan de hand van de andere kaarten die je neemt en zo iets moois opzetten. De mogelijkheden om je plannen te ontvouwen en de mate waarin je tegenspelers je daarbij in de weg kunnen zitten, zijn goed in balans. En omdat er zoveel verschillende kaarten, wisselende missies en acties in de steden zijn, is de herspeelbaarheid erg groot.

Leuke extra’s
Alsof dat allemaal nog niet genoeg is, is er ook een campagne meegeleverd die je gaandeweg door kunt werken. Het verhaal dat verteld wordt op deze gebeurteniskaarten, is niet erg inspirerend, maar het brengt wel nieuwe kaarten en veranderingen op het bord tevoorschijn, die voor nog meer variatie zorgen. Dit soort extraatjes horen meestal bij avonturenspellen en niet bij dit soort grootse strategiespellen, dus dat maakt ze nog leuker.


Kopen of niet?
Wie van plan is om zo’n zestig euro stuk te slaan op een spel dat voor de meeste mensen zo intimiderend oogt, weet zonder twijfel waar hij of zij aan begint. Ben je zo iemand en haal je Maracaibo in huis, dan is de kans op teleurstelling erg klein. Dit spel biedt alles wat je mag verwachten in dit genre: diepte, variatie, herspeelbaarheid en interessante afwegingen, elke beurt weer. Niet elke Pfister-fan zal je vertellen dat hij hiermee Great Western Trail heeft overtroffen, maar deze wel. Daarom een welverdiende gouden expert-Budgy!


Tekst: Klaas Kaptijn