In vogelvlucht
Nova Luna ziet er simpel, maar toch aantrekkelijk uit. Alle spelonderdelen zijn verder taalonafhankelijk, op de spelregels na. Het spel bevat stevige tegels in vier kleuren, een cirkel die functioneert als spelbord en een maan als pion. Daarnaast vind je een berg houten fiches, in vier spelers-kleuren. Het spel bevat geen spelers-borden, je bouwt namelijk gedurende het spel je eigen speelveld op met tegels. Die tegels kies je uit de cirkel in het midden.
Het systeem van tegels pakken is duidelijk gebaseerd op Patchwork. Elke speler legt een fiche op het spoor in het midden. Wie achteraan op dat tijdspoor staat, is aan de beurt. Je hebt de keuze uit de drie eerstvolgende tegels vanaf de maan-pion. Op elke tegel staat een nummer, variërend van 1 tot 7, dat bepaalt hoeveel stappen tijd je moet betalen. In tegenstelling tot Patchwork is er geen einde van het tijdspoor, maar blijft het spoor oneindig doorgaan in een cirkel. Je kunt ook geen overwinningspunten verdienen. In plaats daarvan bevatten de tegels doelen die je kunt behalen door er de juiste tegels omheen te leggen. Behaal je een doel, dan leg je er een fiche op. Zijn alle fiches van jouw kleur als eerste op, dan win je het spel. Lekker duidelijk, geen tiebreaker of het afspelen van een ronde, gewonnen is gewonnen!
Doelen behalen
Het selecteren van tegels is dus geïnspireerd door Patchwork, maar bij het aanleggen van de tegels komt Corné’s invloed naar voren. Dit systeem is namelijk gebaseerd op zijn eerdere spel Habitats. In beide spellen moet je aan de voorwaarden op een tegel voldoen door er andere tegels aan te leggen. Elke cirkel op de tegel is een doel, waarop staat welke kleur eraan moet grenzen en in welke hoeveelheid. Je hebt misschien al gezien dat er vaak meer dan vier aangrenzende velden worden gevraagd, terwijl een tegel maar vier zijdes heeft. Je kunt deze doelen halen door meerdere tegels van dezelfde kleur tegen elkaar aan te leggen, dit telt dan als één gebied bestaande uit meerdere velden. Hoe dat werkt, kan ik het makkelijkste laten zien met een voorbeeld.
Het doel linksonder is nu behaald. Er grenst een rode tegel direct aan de lichtblauwe tegel. De rode tegel hoort bij een gebied van twee rode tegels, dus mag je ze beiden meetellen. Soms vinden mensen dit verwarrend, ze denken dan dat het doel op de donkerblauwe tegel ook behaald is. Er zit immers een lichtblauwe tegel aan vast en daaraan zit weer een rode tegel. Maar zo werkt het dus niet! Je mag voor een doel alleen gebieden meetellen die direct aan de tegels vast zitten.
Een groot gebied vormen van dezelfde kleur kan het oplossen van doelen dus makkelijker maken. Zo kun je in het voorbeeld hieronder de nieuwe tegel op de bovenste rij leggen, maar dan los je alleen een doel op de bovenste tegel op (twee rood). Door de tegel in de middelste rij aan te leggen, los je datzelfde doel op, maar is het doel op de middelste tegel ook af. Slim combineren en aanleggen is dus belangrijk!
De moeite waard?
Nova Luna leert simpel aan, maar heeft voldoende diepgang. Er is stiekem best veel om rekening mee te houden. Je moet nadenken over hoeveel tijd je uitgeeft en welke tegel je pakt. Dit heeft ook invloed op de tegels waar je tegenstander(s) uit kunnen kiezen. Als je tevreden bent met je gekozen tegel, moet je nog bekijken waar je die het beste kunt neerleggen. De invloed van beide ontwerpers en hun eerdere spellen is duidelijk terug te zien, waardoor ik bang was dat het spel me zou vervelen. Ik heb namelijk Patchwork en Habitats al in mijn collectie en vreesde dat het spel er te veel op zou lijken. Dat is gelukkig niet zo!
Ja, het is duidelijk een geïnspireerde combinatie, maar het spel voelt voldoende anders aan. Het gebrek aan overwinningspunten was daarbij een slimme keuze. Het kan er wel voor zorgen dat mensen tegen het einde van het spel een stuk langzamer gaan spelen. Als je tegenstander namelijk nog maar twee of drie fiches heeft, moet je goed opletten welke opties je laat liggen! Het begin speelt dus vlotter door dan het einde van het spel. Ook voelt Nova Luna wat gemener dan haar voorgangers, omdat er simpelweg maar één onbetwiste winnaar zal zijn.
Ik denk niet dat dit spel ingewikkelder is dan de voorlopers, maar het kan wat zwaarder aanvoelen doordat het nu een race is geworden. Ik vind het spel zelf het leukste met twee spelers, maar het speelt ook prima met drie of vier. Al met al is Nova Luna geen enorm innovatief spel, maar wel een goed spel dat zeker in de smaak zal vallen bij fans van hun eerdere spellen.