Uitgever: White Goblin Games
Spelers: 1 tot 6
Speelduur: ± 45 minuten
Leeftijd: vanaf 8 jaar

Springt de vonk over bij dit toegankelijke spel waarbij je steden verbindt met stroomkabels? Dat ligt er een beetje aan hoeveel diepgang en herspeelbaarheid je zoekt.

Steden koppelen aan het stroomnet met hoogspanningskabels is een thema dat je eerder verwacht bij een diep strategische breinbreker dan bij een spel dat je met het hele gezin kan spelen. Het heeft dan ook geen grote rol bij Powerline: het had net zo makkelijk kunnen gaan over konijnen die holen graven in een burcht of treinen die door het land tuffen. Waar het om gaat is het leggen van eenrichtingsroutes door te gooien met dobbelstenen: toch net wat anders dan hoe dat echt werkt in de elektrotechniek.





Circuits sluiten
Powerline bestaat uit 16 rondes, die beginnen met het gooien van zes dobbelstenen met verschillende kleuren. Daarna worden deze op een rij gelegd in een vaste volgorde. Vanaf dat moment kunnen de spelers gaan peinzen hoe het resultaat het beste gebruikt kan worden om fiches op hun eigen bord te leggen. Daarop staan routes die bestaan uit vakjes met cijfers erop van 1 tot 6, waarop werkers in de kleuren van de dobbelstenen gezet moeten worden. Aan het eind van een ronde worden alle werkers vervangen door fiches en gaan ze in de volgende ronde opnieuw aan de slag. Maak je een route vol, dan scoor je daar punten voor. Voltooi je alle routes die uitkomen op een stad, dan verdien je extra punten. Hoe langer de routes, hoe meer punten ze waard zijn, maar ze moeten wel af komen, anders scoor je niks.



Aan het werk
De puzzel zit ‘m in de combinatie van de kleuren en waardes van de dobbelstenen en hoe je die gebruikt om de routes af te maken. Stel, er is vijf gegooid met de rode dobbelsteen. Dan mag je je rode werker op een vakje van een route met een vijf erop zetten, zolang het vakje daarvóór op de route is voorzien van een fiche of een andere werker. Het liefst wil je per beurt meer werkers inzetten om zo meer en langere routes te kunnen afmaken, maar er gelden beperkingen. Naast de rode dobbelsteen ligt de gele, met bijvoorbeeld de waarde drie. Wil je je gele werker gebruiken, dan moet er op één van je routes een drie open zijn op het eerstvolgende vakje. Er zijn tien routes om aan te werken, dus de kans is groot dat die optie bestaat, maar wil je kans hebben om ze af te maken, dan moet je niet te veel spreiden.


Vlot beginnen
Met deze beschrijving zwart op wit lijkt Powerline misschien ingewikkelder dan het is, maar met de componenten voor je neus en de duidelijke iconografie op het bord valt dat echt reuze mee. Na de eerste ronde zijn de regels voor het plaatsen van je werkers duidelijk en kun je gaan puzzelen over het ideale gebruik ervan. Om een beetje dynamiek in het spel te brengen, zijn er een paar momenten waarop er een tussenscore plaatsvindt en mag je niet elke ronde zoveel werkers plaatsen als je kan of wil. Iedereen mag maar een x aantal keer 1 tot 6 werkers gebruiken: hoe en wat precies wordt verduidelijkt op je spelersbord.



Kortsluiting
Interactie tussen de spelers is er niet bij dit spel: iedereen bouwt op zijn eigen bordje en er zijn geen mogelijkheden om te klooien met het dobbelresultaat. Of dat een plus- of minpunt is, ligt helemaal aan je eigen voorkeur. Wat betreft strategieën is er niet bijster veel om uit te kiezen: je kunt gaan voor veel korte routes met weinig punten, een paar langere met veel punten of iets dat daar tussenin ligt. Dat maakt Powerline toegankelijk, maar niet erg herspeelbaar. Met een paar kleine wijzigingen had dit ook een eenvoudig roll & write-spel  kunnen worden, een soort Qwixx plus. Hoewel Powerline er in deze vorm een stuk interessanter uitziet, gaat het daarmee niet extra diep. Er zijn een paar modules toegevoegd om de complexiteit een beetje op te voeren, maar het principe verandert er niet mee.

Je geld waard?
Powerline is een snel te leren en plezierig spelend spel dat je met allerlei verschillende soorten spelers op tafel kunt leggen, al zullen de geoefende bollebozen er sneller op uitgekeken zijn dan gezinnen. Voor wat het spel te bieden heeft, is de productie nogal opgeblazen en dat zie je terug in de prijs: de verhouding tussen kosten en diepte kan beter. Voor de volle mep laten wij ‘m dus liggen.