Uitgever: White Goblin Games
Spelers: 2 tot 4
Speelduur: 30-45 minuten
Leeftijd: 8+

Persoonlijk houd ik van coöperatieve spellen. Gezellig met z’n allen een uitdaging aangaan en proberen deze te overwinnen. Nu komt White Goblin Games met Professor Evil en de Toren van Tijd, een coöperatief spel waarin je gestolen schatten probeert terug te stelen. Dat klinkt spannend! De hoogste tijd om de Toren van Tijd binnen te dringen en deze felbegeerde schatten te redden.


Het verhaal
Professor Evil heeft verschillende bijzondere schatten gestolen en het is aan ons om deze terug te stelen. Betreed zijn kasteel, vind de schatten en breng ze in veiligheid. Lukt het ons om vier schatten te redden voordat hij er vier in zijn kluis heeft verborgen?


Het spel
Iedere speler kiest aan het begin een personage. Vervolgens krijgt iedereen een bijbehorende karaktertegel. Elk karakter heeft een andere speciale vaardigheid, zodat iedereen op een bepaald moment in de missie belangrijk kan zijn. Verder heeft elk personage zes kaarten, welke je geschud in een stapel ernaast legt. Tot slot krijg je nog een figuur om op het spelbord te plaatsen.



Zodra het jouw beurt is mag je de bovenste twee kaarten trekken. Deze lees je voor en legt ze open voor je neer. Één van deze kaarten mag je tijdens je beurt gebruiken, maar na je beurt leg je deze af. Is je trekstapel leeg, dan schud je de aflegstapel en dit wordt vervolgens weer een nieuwe trekstapel.

Als je je kaarten hebt getrokken dan mag je drie acties doen:

• Ga je naar een aangrenzende kamer? Of als je nog buiten staat, via welk raam ga je naar binnen? Kijk wel uit dat je niet in dezelfde kamer komt als Professor Evil, want dan wordt je direct de Toren van de Tijd uitgegooid.
• Als een deur nog dicht is, zal je die eerst open moeten doen, voordat je naar de volgende kamer kan.
• Staat een slot aan, dan moeten we deze misschien uitzetten?
• Zie je de schat en zijn alle aangegeven sloten in het kasteel uit? Dan kunnen we hem pakken! De sloten springen vervolgens weer aan en een nieuwe schat onthult zich.

Nu ben jij klaar met je acties, maar Professor Evil loopt natuurlijk ook nog rond. Ook tikt de tijd steeds door. Via drie dobbelstenen, twee witte en één zwarte, kijken we wat er gebeurt.


Er zijn verschillende scenario's mogelijk. Zo kan de beschikbare tijd om een schat te veroveren verkort worden. De zwarte dobbelsteen bepaalt hoeveel tijd de klok vooruit gaat. Dit gebeurt door de tijdspion met dezelfde tijd vooruit te verplaatsen als dat de dobbelsteen aangeeft. Hierdoor hebben we minder tijd om de schatten te redden. Komt de tijdpion op een tijdschijfje van een schat, dan wordt de schat met dezelfde kleur in de kluis gezet en komt er een nieuwe in het spel. Komt de tijdpion op de 15 of 45 minuten plek, dan mag één van ons de karaktertegel omdraaien en zo de speciale vaardigheid gebruiken.

Een andere mogelijkheid is dat Professor Evil moet worden verplaatst. Elke kamer die die doorloopt, worden automatisch alle sloten en vallen weer aangezet. En komt die jullie tegen? Dan wordt je direct de Toren uitgegooid en moet je opnieuw beginnen. Zodra we vier schatten hebben gered, dan winnen we, terwijl als er vier schatten in de kluis liggen, dan hebben we verloren.



Mijn mening
Ik zal heel eerlijk zijn: dit spel is niet voor mij. Ik begrijp het idee dat je probeert schatten te stelen zonder betrapt te worden. Ook is het thema erg leuk en werkt best goed, vooral het spelbord ziet er werkelijk fantastisch gedetailleerd uit. Wat dat aangaat grote complimenten. Het artwork is werkelijk om te smullen.
Echter, de manier waarop Professor Evil door zijn kasteel loopt, of de tijd voor bepaalde schatten wordt vermindert, is voor mijn gevoel te willekeurig door het gebruik van dobbelstenen. Je kan nooit daardoor moeilijk vooruit plannen.
We hebben bijvoorbeeld potjes gehad waarin Professor Evil stil bleef staan in een kamer, maar het slot in die kamer was cruciaal voor alle schatten die op het bord lagen. Als je dan niet een speciale vaardigheid of de juiste kaarten hebt, dan kan je zo al heel snel twee of drie schatten verliezen aan de professor.
Het tegenovergestelde is ook waar. Er was één potje waarin de professor ons totaal niet tot last was, zodat we alle sloten zonder problemen open kregen en er fluitend met de schatten vandoor gingen. Ik denk dat als de bewegingen van de professor deels met kaarten was gedaan, dit misschien zijn willekeur had behouden, maar de kans op telkens dezelfde uitkomst had verkleind.
In mijn groepen (kinderen vanaf 12 jaar en volwassenen) werd vooral de uitdaging gemist. Door de willekeur van de dobbelstenen hadden we nooit het gevoel dat we ergens naartoe werkten. Maar als jij een speler bent die geen moeite heeft met willekeur, dan is dit misschien iets voor jou. Het thema blijft leuk en past ook wel bij de speelwijze van het spel.


Conclusie
Al met al heeft Professor Evil en de Citadel van Tijd een bijzonder thema dat tot de verbeelding spreekt. Het is alleen jammer dat alleen de spelmechanieken net iets te onvoorspelbaar zijn om een mooie strategie uit te denken. Het varieert echt per spelsessie hoe spannend het wordt. Is dit geen probleem voor je en houd je wel van een cooperatief spel? Dan is dit spel het proberen waard. Het artwork van het spel is in ieder geval werkelijk super. Wie weet dat een toekomstige expansie hier verbetering in zou kunnen brengen, de potentie is er in ieder geval zeker om Professor Evil naar een volgend niveau te trekken.