Samoa
Uitgever: 999 Games
Spelers: 2 tot 4 spelers
Speelduur: 25 minuten
Leeftijd: vanaf 10 jaar

Sinds ik ben gestart met videorecensies heb ik behoorlijk wat spellen voorbij zien komen. Sommige waren geweldig, zoals het dit jaar verschenen De Crew. Anderen waren wat minder en moesten onder enig gemor en gemopper opgenomen worden. Wat ik echter nog niet eerder heb meegemaakt is dat ik een spel zo vreselijk, gruwelijk, godsjammerlijk slecht vond dat ik besloot er een geschreven recensie van te maken. Insert Samoa!




In Samoa heeft iedere speler een eigen masker dat open op tafel ligt, echter weet niemand van elkaar wie welk masker heeft. Het doel is om gekleurde veren te verzamelen welke soms pluspunten zijn, maar sommige lelijke eendjesveren kunnen ook minpunten geven. Die laatste wil je uiteraard niet onder je eigen masker hebben liggen, maar strategisch bij een van je medespelers plaatsen. Dit klinkt allemaal eenvoudig, maar aan het einde van de ronde als alle kaarten verdeeld zijn, moet iedereen van elkaar gaan raden welk masker van wie was. Heb je al die vijf punten veren in je eigen spreekwoordelijke achterste gestopt? Dan loop je dus het risico ontmaskerd te worden, waardoor je nul punten scoort.

Tot zover het leuke, gezellige introductie-stukje van deze recensie. Waarschijnlijk denk je nu: Nou, dat klinkt wel als een leuk kaartspelletje, Anna heeft het vast vanwege COVID enkel in haar uppie gespeeld en was de hele tijd zichzelf aan het beveren en ontmaskeren. Dus niet. Als de analytische en wetenschappelijke persoon die ik ben, die alles voor mijn mede-budgetspelers over heeft, heb ik dit spel met alle spelersaantallen gespeeld en met verschillende groepen om zeker te weten dat mijn mening gefundeerd was.


Want hoe kom je nou aan die veren? Als je aan de beurt bent, pak je de bovenste kaart van de verenstapel (of hoe dit ook heet), draai je deze om en kies je een masker om deze aan te leggen. Dit doe je dus één voor één. Hierdoor wordt het spel ontiegelijk langzaam. Die 25 minuten speeltijd die er dus opstaan, zijn een grote leugen, ook met kleinere spelersaantallen aangezien de verenstapel net zo groot blijft. Het spel bestaat uit drie rondes met 62 individueel getrokken kaarten per ronde en je raadt het al: de bedoeling is dat je constant met volle focus je medespelers in de gaten houdt. Want ja, aan welk masker besluiten ze nou die veer aan te leggen? Is het een bluf? Is het wel hun eigen masker??? Hier zit een groot deel van mijn grootste bezwaar van het spel: het is een spel met een identiteitscrisis. Om het goed te spelen, moet je constant gefocust meekijken naar wat je medespelers doen, zodat je kunt onthouden waar ze welke veren hebben neergelegd en dus hun masker kunt ontmaskeren. Wat ik echter elke keer dat ik dit speelde zag gebeuren, is dat mensen dachten dat het een gezellig tussendoorspelletje was en wilden kletsen. Maar dat kan dus niet, want je moet opletten. Wat er gebeurde, is dat mensen eerst een poging waagden, dan merkten dat ze het niet allemaal konden bijhouden en het dan gewoon opgaven. Spelers waren maar wat aan het doen en het interesseerde niemand meer waar die veren terecht kwamen. Dat is jammer. Want het idee van het spel is wel leuk, zeker de manier hoe de veren scoren op basis van waar ze neergelegd worden, brengt enige tactische keuze met zich mee. Jammer dus dat dit snel wordt gesmoord in een deken van apathie.



Kan ik me dan nog bedenken welke groep spelers dit spel wel zou kunnen waarderen? Deze vraag vind ik altijd erg belangrijk, want een spel kan prima niet mijn ding zijn, maar wel voor een andere groep geschikt. De groep waar ik dit spel nog eventueel zie werken, is een groep vrienden die echt gek zijn op ‘hidden traitor’ spellen als Avalon (ook wel De Mol genoemd), Secret Hitler, Spyfall enzovoorts. Daarvoor kan dit spel een leuk tussendoortje zijn vanwege het ontmasker-element en het lage instapniveau. Daarnaast kost Samoa maar een tientje dus een poging kan je altijd wagen. Zou ik het iemand aanraden? Nee. Heb ik dit spel meer dan genoeg gespeeld en wil ik het niemand meer aan doen om dit ooit nog te spelen? Ja. Mij kun je weer vinden bij het volgende potje De Crew.