Uitgever: 999 Games
Spelers: 2 tot 4 spelers
Speelduur: 20 minuten
Leeftijd: Vanaf 12 jaar
Genre: Coöperatief, hand management, stil spelen

Ik werd met Silencio direct aangetrokken door het bijzondere artwork, kijk maar eens naar het plaatje hieronder! Vaak zijn kleine kaartspelletjes qua uiterlijk wat kaal, maar hier is duidelijk de nodige aandacht aan besteed bij dit kleine kaartspelletje. In Silencio beeldt elke kaart een deel van het landschap uit waar je doorheen wandelt. Samen met maximaal drie vrienden bewandel je de paden rondom de magische runen. Maar een mooi uiterlijk zegt natuurlijk niet alles, is Silencio ook leuk om te spelen?


In stilte wandelen
In Silencio zijn de spelers zwijgende wandelaars in afgelegen landen. De kaarten beelden hierbij enigszins de gebieden uit waar je doorheen wandelt, rondom vier verschillende runenstenen. Omstebeurt legt iedereen stilzwijgend een kaart neer om de vier verschillend gekleurde paden op te bouwen. Met als doel om alle vier de rijen van 1 tot 10 netjes opeenvolgend op tafel te krijgen. Je mag dus na een 4 een hoger getal neerleggen, maar geen lager getal. Dit zorgt voor de nodige uitdagingen als de kaarten die je kwijt kan beginnen op te raken. De naam ‘Silencio’ zegt het al. Je mag niet met elkaar overleggen of praten, wat dit spelletje soms venijnig lastig maakt.




Lichte en donkere effecten doen je soms verdwalen
De stille kracht van Silencio zit hem in het feit dat elke neergelegde kaart een licht of donker effect activeert. Speel je een direct opeenvolgend nummer, zoals een 3 na een 2? Dan activeer je een donker effect. Deze zijn vaak minder fijn en moeten verplicht uitgevoerd worden. Denk bijvoorbeeld aan het donkere effect van de groene kaarten, die verplichten de volgende speler om ook een groene kaart te spelen. Als die speler alleen een groene 10 heeft, dan moet die deze neerleggen. Het gevolg is dat je in deze rij geen andere lagere kaarten meer kwijt kunt.

Gelukkig zijn er andere effecten die dit probleem verhelpen, maar het moge duidelijk zijn dat donkere effecten je bedachte aanpak flink in de war kunnen gooien. Er zijn ook lichte effecten, die zijn vaak iets gunstiger en je hebt de keuze of je die wilt gebruiken of niet. Deze worden geactiveerd wanneer je een niet direct opeenvolgend nummer speelt, zoals een 4 na een 2. Zo mag je bij de gele kaarten een kaart ruilen met iemand anders of met het orakel (enkele openliggende kaarten), of je mag een eerder gespeelde kaart wegnemen uit een rij. En dat laatste is natuurlijk ideaal als iemand per ongeluk die eerder genoemde 10 heeft moeten spelen.



Net iets te verwarrend
Met vier kleuren runenstenen, elk met hun eigen te vullen paden en hun eigen donkere en lichte effecten kom je op acht verschillende effecten die kunnen plaatsvinden. Dat waren er voor ons eigenlijk net iets te veel. Zo vergaten we soms welk effect was geactiveerd en was het nog wel eens zoeken naar welke effect nu weer werd geactiveerd. We raakten dus wat verdwaald tijdens onze wandeling.

Daarnaast is het moeilijk te anticiperen op acht verschillende potentiële effecten, als je niet mag overleggen met elkaar. Hierdoor wordt Silencio echt een breinbreker die wij met drie spelers nog niet succesvol hebben gekraakt en ook niet echt ‘klikte’ bij ons. We hadden nooit echt het gevoel dat we controle hadden over wat we deden, waardoor een gevoel van in de flow komen ontbreekt. Met twee spelers is het overigens iets gemakkelijker, omdat je dan direct na elkaar speelt, waardoor je beter op elkaar kan anticiperen


‘Makkelijke’ modus
Voor de doorzetters is er overigens wel een soort ‘makkelijke modus, waarbij je af en toe mag praten. De tavernekaart kan namelijk omgedraaid worden na elke drie geactiveerde donkere effecten. Tijdens dit moment mag je dan even met elkaar bespreken wat de strategie wordt. Dit kan in ieder geval helpen om enigszins samen dezelfde richting te bewandelen. Ook staan de runenstenen er niet voor niets. Je kan deze een keertje activeren om het lichte effect van die kleur gratis een keer te activeren. Voor ons bood het niet de complete oplossing, maar er is duidelijk gekeken naar hoe Silencio iets toegankelijker gemaakt kan worden.


Waar voor je geld?
Silencio is qua artwork fantastisch. De onderliggende spelmechanieken klikten echter nooit volledig bij ons. We hadden nooit het gevoel dat we echt in een lekkere flow terecht kwamen. Dit komt omdat het moeilijk is om op acht verschillende effecten te anticiperen, wanneer je niet met elkaar mag praten. Probeer dan maar eens je hand lekker snel leeg te spelen.
Voor welke doelgroep is Silencio dan, is de vraag. Voor kinderen zijn die acht effecten mogelijk net iets te verwarrend. Voor volwassenen heb je te weinig het gevoel dat je echt controle hebt over wat er gebeurt. Ik denk dat die voornamelijk leuk is met zijn tweeën, maar doordat er geen variatie mogelijkheden in het spel zitten, zal je ook daar mogelijk vrij snel op uitgekeken raken. De prijs is in ieder geval aangenaam, met een tientje, maar Silencio is alleen voor de echte fans van stille coöperatieve spelletjes, die wel van een uitdaging houden.