Leeftijd: Vanaf 10 jaar
Aantal spelers: 1 tot 4
Speelduur: 15 minuten per speler
Prijs: €35
Puzzelen met Tetris-achtige stukjes, opgeleukt met een knisperend natuur-thema: waar hebben we dat eerder gezien? Ja, Spring Meadow is alweer het derde spel van ontwerper Uwe Rosenberg volgens deze formule. Is dat te veel van het goede of kunnen we deze er nog prima bij hebben?
Waar het in dit spel om draait, is zo effectief mogelijk van onder naar boven je eigen spelersbord volpuzzelen. Behoorlijk abstract dus, maar toch is het leuk dat Rosenberg er nog een aanlokkelijk thema op heeft weten te plakken dat met een beetje goede wil nog past ook. Het idee is dat je als bergwandelaar een besneeuwd grasveld (je spelersbord) vrijmaakt (door die puzzelstukjes erop te leggen) zodat je eindigt met een frisgroen weitje vol bloemen en hier en daar een marmottenburcht, waar al dan niet zo’n snoezig beest uitsteekt.
Een idyllisch plaatje, maar in de praktijk ben je dus vooral bezig met het kiezen van de ideale tegels om je puzzel perfect op z’n plek te laten vallen. Midden op tafel ligt een groot bord, verdeeld in rijen en kolommen, met daarop 25 stukjes. Omstebeurt mogen de spelers uit een steeds wisselende rij of kolom een stukje pakken en op hun eigen bordje leggen. Het voornaamste doel daarbij is rijen vol krijgen, van onder naar boven, want dat levert de meeste punten op. Die worden geteld tijdens waarderingen, die plaatsvinden als een speler bij het kiezen uit zijn rij of kolom nog maar keuze heeft uit één stukje of zelfs helemaal niks. De balans wordt opgemaakt en degene met de hoogste score, krijgt een prachtig edelweiss-speldje. Het bord wordt weer gevuld en verder spelen maar. Bemachtig je daarna je tweede speldje, dan heb je gewonnen.
Om nog wat extra strategie in het spel te krijgen, hebben de meeste stukjes gaten. Lukt het je om die gaten naast elkaar te leggen, dan verdien je bonustegels die je kunt gebruiken om de lege plekken in je puzzel-kunstwerk op te vullen of om gauw nog even een rijtje vol te maken. Het is ook een goed idee om die gaten over de marmottenburchten te leggen, want zo sprokkel je nog wat extra punten bij elkaar én ze bieden de mogelijkheid om burchten compleet af te dekken, wat van pas kan komen als jouw ideale tegel er niet tussen zit. Dan komt er wel een marmot door een andere burcht naar buiten en dat kost je weer een punt.
Koddige knaagdieren
Genoeg om rekening mee te houden dus bij het puzzelen. Het is zaak om de boel zo neer te leggen dat je voor je succes niet afhankelijk bent van dat ene perfecte stukje, want - en dit gaat gewoon gebeuren - daar kan een ander zo mee vandoor gaan. Gaten bij elkaar leggen is ook een must als je kans wilt houden op de winst, want hoe groter de gatenclusters worden, hoe groter tot op zekere hoogte de bonustegels worden en dan gaat het rap. Én je moet in de smiezen houden of bepaalde rijen of kolommen binnen de tegelvoorraad niet te snel leeg raken, want je wilt die waardering natuurlijk hebben op het moment dat jij de meeste rijen vol hebt liggen.
Die eerste waardering komt een stuk sneller dan je misschien denkt en als het eerste speldje dan wordt uitgedeeld, lijkt het alsof het wel eens heel snel gedaan kan zijn met het potje. Maar omdat de winnaar van de ronde daarna al zijn blootgelegde burchten moet bedekken met koddige knaagdieren, blijf je ook als tussentijdse verliezer nog kans maken.
Simpele genoegens
Wie bekend is met de andere twee spellen uit Rosenbergs puzzel-trilogie - het wat eenvoudigere Cottage Garden en het meer uitvoerige Indian Summer - zal meer dan één aha-erlebnis hebben bij het spelen van Spring Meadow. Een heel andere ervaring dan die twee biedt de nieuwste dan ook niet, maar dat is geen ramp: niet voor mensen voor wie dit een eerste kennismaking is met dit soort spellen én niet voor de liefhebbers. Ik reken mezelf bij die laatste groep: ik geniet er enorm van als het lukt zo’n vreemd gehoekt stukje op te laten gaan in mijn puzzelwerkje. Van dat soort simpele genoegens moet dit spel het hebben en als je daar vatbaar voor bent, gaat Spring Meadow je heel blij maken.
Spelen met mensen die zich blind staren op de ideale pasvorm van al die stukjes, kan tot een langere speeltijd leiden dan je misschien plezierig vindt, maar er is geen reden om als speler in die val te trappen: het spel biedt altijd wel mogelijkheden om iets nuttigs te doen en met die bonustegels erbij hoef je geen meetkundig wonder te zijn om de rijen toch keurig te sluiten. Maar wil je op hoog niveau puzzelen en daar alle tijd voor nemen, dan is er altijd nog de solo-variant die je daar alle gelegenheid voor geeft.
Conclusie
Spring Meadow is, om in de taal van zijn bedenker te spreken, gefundenes Fressen voor iedereen die al enthousiast was over Rosenbergs eerdere spellen in deze hoek, of bijvoorbeeld ook Berenpark. Maar ook als je nog nooit zoiets gespeeld hebt, kun je hier probleemloos mee van start gaan. Het spel biedt ontspannen puzzelplezier, maar strategisch ingestelde planners kunnen zich hier net zo goed mee vermaken. En met 72 stukjes in de doos met allemaal een andere vorm of compositie, ben je hier, als je dat zou willen, nog wel tot komende lente zoet mee.
Tekst: Klaas Kaptijn