Als je de doos van Terra in de winkel ziet staan met zijn grote wereldbol erop, komt deze nogal suf over. Ook de naam ‘Terra’ klinkt veels te educatief om leuk te kunnen zijn toch? Niets is minder waar, Terra is een triviagame over de wereld die even toegankelijk als leuk is voor iedereen die het speelt.
Terra, het spel waar je van leert
Voor je ligt een enorme wereldkaart, klaar om verkend te worden. De wereldkaart is verdeeld in zowel landen als gebieden zoals bijvoorbeeld Centraal Europa. Ik houd wel van spellen met een groot spelbord en Terra stelt hierin niet teleur. Het doel is om zoveel mogelijk punten te scoren. Dit doe je door vragen over de wereld goed, of bijna goed te beantwoorden. Vragen variëren van “waar ligt het huis van Sherlock Holmes?” tot “welke landen bezocht Marco Polo tijdens zijn reis?”.
Elk kaartje bevat aan de bovenkant drie vragen vergezeld door een plaatje van hetgeen waar de vragen over gaan. Aan de onderkant van het kaartje staan de antwoorden. Daarom moet je de vraag altijd in het bijgeleverde bakje laten zitten, zodat je de antwoorden niet direct kunt lezen. Over elk onderwerp zijn er altijd drie vragen. Er is bijvoorbeeld een vraagkaart die gaat over het grootste vliegveld ter wereld, de eerste stap is om te beantwoorden waar deze ligt in de wereld. Dit doe je door jouw raadsteen (een houten blokje van jouw kleur) op de grote wereldkaart te leggen op de plaats waar je denkt dat deze luchthaven ongeveer zou moeten liggen.
Vervolgens moet je bijvoorbeeld een vraag beantwoorden over het aantal passagiers dat het jaarlijks verwerkt en het jaartal waarin het gebouwd is. Dit doe je op de Scoresporen die onderin het speelveld te vinden zijn. Rode vragen beantwoord je op het rode spoor, blauwe op het blauwe spoor, etcetera.
Natuurlijk is de kans groot dat je geen flauw idee hebt hoeveel passagiers er worden verwerkt. Gelukkig hoef je bij Terra alleen maar te schatten en al krijg je zeven punten voor elk goed antwoord dat je geeft, krijg je altijd nog drie punten wanneer je je raadsteen net naast het juiste antwoord hebt geplaatst. Daarnaast werkt het scorespoor met steeds groter wordende intervallen, bijvoorbeeld van 500.000 tot één miljoen en één tot vijf miljoen met als resultaat dat je vaak toch aardig in de buurt van het juiste antwoord kan komen.
Leuk voor zowel een familieavond als een avondje met vrienden
Het feit* dat het spel voor zowel de backpackers als de thuisblijvers toegankelijk is, komt doordat de vraagkaarten in moeilijkheidsgraden zijn verdeeld waarbij de gele kaarten voor de beginners zijn en de rode voor de echte ontdekkingsreizigers onder ons, daartussen heb je nog kaarten met een groene, blauwe en een paarse rand. De moeilijkheid vertaalt zich met name in het feit dat de gele kaarten wat algemenere weetjes bespreken zoals vragen over de Eiffeltoren en Alcatraz of de allereerste Olympische Spelen. De rode lastigere vragen gaan meer in op echt specifieke feitjes zoals het diepstgelegen metrostation of de bibliotheek met de meeste documenten.
Qua aantal spelers staat er op de doos dat het geschikt is voor twee tot zes spelers. Doordat je echter niet je raadsteen op een plek mag plaatsen van iemand anders, had ik het gevoel dat vijf personen wel echt de max was, vooral bij de iets gemakkelijkere vragen. Goed nieuws is dat de game ook opvallend leuk is wanneer je het slechts met twee personen speelt. Dit komt met name omdat de vragen zich dan lekker snel achter elkaar opvolgen en er genoeg ruimte is om je raadstenen te plaatsen zonder iemand in de weg te zitten.
Wel is denk ik de minimumleeftijd zo’n beetje twaalf jaar, dit komt doordat je toch wel enige wereldkennis moet hebben,om in ieder geval een grof idee te hebben van waar iets ligt in de wereld. Daarnaast moet je redelijk kunnen schatten enkinderen schatten meestal toch iets minder goed dan de jongeren onder ons.
Gemakkelijk om uit te leggen
Het leukste aan Terra vind ik dat het zo lekker snel wegspeelt, je hebt de regels in één minuut uitgelegd en iedereen begrijpt het direct en vind het ook meteen leuk. Elke vraag maakt je nieuwsgierig naar wat het antwoord zal zijn. Tenslotte als je iets niet weet, leer je meteen ook weer wat bij. Zo is er bij elke vraag eigenlijk een win/win situatie. We gingen dan ook vaak langer door dan het standaardaantal vragen dat er per spel gevraagd moest worden, simpelweg omdat het gewoon leuk en gezellig was. Maar je kan het spel ook korter maken door minder vragen te stellen, het is allemaal heel flexibel. Tijdens bezoek van vrienden vond iemand het zelfs zo’n leuk spel, dat ze het meteen wilde kopen. Dit terwijl ze al jaren geen nieuw bordspel heeft gekocht.
Kleine minpuntjes
Als ik dan toch een minpunt moet noemen, dan is het dat iedereen volgens de regels aan het begin zes raadstenen krijgt en dat je hiermee meerdere keren mag gokken. Sterker nog, je kunt drie stenen rondom een gebied zetten waar je denkt dat het juiste antwoord te vinden is, dan krijg je zelfs negen punten (drie per steen) in plaats van de zeven punten die je normaal zou krijgen. Dit voelt niet lekker, het juiste antwoord moet gewoon altijd de meeste punten opleveren. Natuurlijk kan degene die als eerste het juiste antwoord gaf, nog meer raadstenen plaatsen, maar voor beginners kan dit soms wat verwarrend worden.
Daarnaast is er een regel voor als je een keer compleet misgokt, stel je hebt jouw raadstenen in Verweggistan gezet terwijl het juiste antwoord Nieuw-Zeeland is, dan ben je die raadstenen tijdelijk kwijt. Elke beurt krijg je er wel eentje terug, maar het vergroot het puntengat tussen nieuwkomers en ervaren spelers te veel. Tenslotte verliezen ervaren spelers minder snel hun raadstenen en kunnen zij zo flink opschalen tegenover de spelers die wat minder weten. Het voelt als een net iets te grote straf om je raadstenen weg te moeten leggen.
We hebben dit bij ons simpelweg opgelost door iedereen slechts één raadsteen per vraagonderdeel te laten gebruiken en als je er een keertje compleet naast zat, dan kreeg je jouw raadsteen gewoon weer terug. Misschien zou het nog beter zijn als je degene die als laatste op het scorespoor staat, bijvoorbeeld wel twee raadstenen per vraag zou geven, dan blijft het bord wat meer bij elkaar.
Tot slot hoorde ik nog tijdens het spelen een kritiekpunt rondom het feit dat als je alle kaarten hebt gehad, je eigenlijk klaar bent. Dit is niet geheel onwaar, echter met 150 dubbelzijdige kaarten, die in totaal 300 onderwerpen bevatten en 900 vragen, ben je wel even zoet. Eer dat je een keer opnieuw begint, ben je de eerste vragen alweer vergeten.
Waar voor je geld?
Terra is momenteel te krijgen voor € 27,99 en is daarmee zeker het geld dubbel en dwars waard. Het spel is niet alleen leuk met vrienden, maar door de gemakkelijke regels, ook super om uit de kast te pakken als de gehele familie over de vloer komt. Of je nu met vijf of met twee mensen bent, Terra biedt genoeg vermaak en je leert altijd wel wat bij. Het is vooral leuk dat je niet alles precies hoeft te weten, met schatten kom je al een heel eind. Terra is niet het meest ingewikkelde spel en vergt weinig tactiek, ben je dan ook een echte strategist, dan is Terra niets voor jou. De toegankelijkheid en het vermaak dat veel spelers ervaren zal echter veel tabletoppers zeker aanspreken. Het spel is naar mijn mening met de genoemde aangepaste regels zelfs vijf Budgies waard. Terra is in ieder geval veel leuker dan het – stiekem een beetje suffe – doosje doet vermoeden. Een aanrader voor ieder zijn of haar wishlist dus!
Deze review is geschreven door Yorn Soeteman