Uitgever: White Goblin Games
Aanbevolen leeftijd: Vanaf 8 jaar
Aantal Spelers: 2 spelers
Speelduur: 15 - 20 minuten
Spelmechanieken: kaartspel, afleggen

Op het doosje van The Game: Het Duel staat het volgende beschreven:

“In The Game: Het Duel speel je niet meer met elkaar, maar tegen elkaar. Echter tijdens het spel moet je elkaar toch helpen om zelf weer verder te komen. Natuurlijk zit The Game zelf jullie ook flink dwars. The Game beperkt de mogelijkheden en zal proberen het je zo lastig mogelijk te maken”

Na het lezen van deze omschrijving kreeg ik toch wel een flashback naar de Saw horror-reeks, waarbij je moet ontsnappen  aan Jigsaw en Billiy (die pop  op dat fietsje). Gelukkig bestaat The Game: Het Duel gewoon uit twee decks met kaarten en een handleiding, dus konden we het spel zonder doodsangsten spelen.



Wat is The Game: Het Duel?
The Game: Het Duel is een twee spelers variant op het vlotte kaartspel The Game. In The Game probeer je gezamenlijk alle kaarten af te leggen op diverse aflegstapels. Het Duel is een nieuwe variatie voor twee spelers waarin je niet alleen tegen elkaar speelt, maar ook met elkaar tegen het spel. Het doel is om als eerste je hele deck leeg te spelen. Het spel komt in een compact doosje, 120 speelkaarten in twee decks en de spelregels. De bedoeling is om zo snel mogelijk je eigen deck van 60 kaarten op te maken door het afleggen van kaarten op je eigen stapels of die van je tegenstander. Klinkt simpel, maar elke beurt bestaat uit een balans van afwegingen en keuzes.

Elke speler heeft een deck met 60 kaarten en elke kaart is genummerd van 1 t/m 60. De kaart met nummer 1 en nummer 60 leg je alvast voor je neer op tafel. Deze zijn het begin van de stapels die je gaat maken. De rest van je eigen kaarten schudt je goed door elkaar, of als je tegenstander je niet helemaal vertrouwt,  laat je die schudden door je tegenstander. Elke speler pakt vervolgens zes kaarten en dan is het tijd om te beginnen.

Aanleggen dan maar?
Tijdens je beurt moet je minimaal twee kaarten afleggen. Dit kan op je eigen aflegstapels of maximaal één kaart bij je tegenstander. Belangrijk gegeven is dat je op je eigen stapels alleen oplopend mag aanleggen op de stapel met de 1 en aflopend mag afleggen op de stapel met de 60. Je wilt ze daarom natuurlijk zo passend mogelijk aanleggen, zodat je steeds zoveel mogelijk kaarten kwijt kunt. Dat betekent dat je begint op de ‘1’ stapel met een 3 of 4 en op de stapel die begint met 60 probeert af te leggen met getallen hoog in de 50. Je moet er minimaal twee afleggen, maar je mag ook je hele hand afleggen. Lastig als je alleen maar kaarten in de 20, 30 of 40 hebt, want dan creëer je meteen een erg groot gat waardoor je kaarten niet meer kan aanleggen. En je moet er hoe dan ook iedere beurt twee spelen, terwijl je handlimiet zes is ... stress!!!



Twee uitzonderingen om The Game te slim af te zijn
Gelukkig heb je nog twee uitzonderingen. Je mag namelijk altijd de waarde van je eigen stapels weer terugdringen met stappen van tien. Is je hoogste kaart op de oplopende stapel bijvoorbeeld 23? Dan mag je deze verlagen naar 13. En voor je aflopende stapel kan je van de 38 weer een 48 maken; natuurlijk moet je wel nét die kaart in je hand hebben om dit mogelijk te maken.

De andere uitzondering is het neerleggen van een kaart bij je tegenstander. En nu hoor ik je denken, ik leg gelijk een heel laag cijfer op zijn aflopende stapel zodat hij gelijk vast zit. Helaas, de voorwaarde om een kaart bij je tegenstander neer te leggen is juist om hem te helpen. Op zijn aflopende stapel mag jij alleen een oplopende kaart neerleggen en een aflopende kaart op zijn oplopende stapel. Als de hoogste kaart op de aflopende stapel 41 is (de stapel die begon met 60) dan mag jij alleen maar kaarten met een waarde hoger dan 41 daar neerleggen.

Dat klinkt in eerste instantie misschien wat vreemd, want waarom zou je je tegenstander gaan helpen, maar tijdens het spelen bleek die optie wel heel handig. Dit komt doordat je handlimiet beperkt is tot zes kaarten en je uiteindelijk wel alle 58 kaarten moet zien weg te werken. Daardoor kan het regelmatig goed uitkomen om je tegenstander te helpen om daarmee zelf een kaart kwijt te zijn. En juist dat maakt The Game spannend, omdat je nooit alleen maar bij jezelf speelt. Je weet niet wat je tegenstander gaat doen en daarom kan je mooi uitgedachte tactiek zomaar weer in het water vallen, juist omdat je tegenstander je “helpt”. Ik heb een paar keer meegemaakt dat ik dacht mijn eigen stapel met tien te kunnen verlagen, maar mijn tegenstander mij zogenaamd hielp door een kaart met een hogere waarde op te leggen, waardoor ik in plaats van 31 naar 41 nu slechts naar 33 ging.



Einde van je beurt
Aan het einde van je beurt moet je je hand weer aanvullen. Als je alleen bij jezelf kaarten hebt aangelegd, dan pak je twee nieuwe kaarten van je deck, ongeacht hoeveel je er hebt gespeeld. Heb je ook bij je tegenstander aangelegd? Dan vul je je hand aan tot je weer zes kaarten hebt.
Bij het lezen van deze regel had ik in eerste instantie mijn vraagtekens, maar tijdens het spelen heb ik ervaren dat het handig is om meerdere kaarten in je handen te hebben, zodat je veel keus hebt en je sneller door je deck heen gaat

Judgement day
De regels zijn eenvoudig en binnen vijf minuten kan je spelen. De spelmechanieken zijn ook eenvoudig, maar onderschat het absoluut niet! We hebben meerdere potjes gespeeld en zowel voorzichtig (de getallen zo dicht mogelijk op elkaar stapelen) als snel z(oveel mogelijk kaarten wegspelen uit je hand), in beide gevallen blijft het spannend en is er vooraf niet een overduidelijke winnaar te bedenken. Echter, in geen van de gevallen zijn we klem komen te zitten en heeft er iemand verloren van The Game. Dat is het enige wat ontbrak, want geen enkele keer heb ik het gevoel gehad dat The Game mij echt dwars heeft gezeten.

Ook al heb ik de eerste versie van The Game niet gespeeld, ik heb me zeer vermaakt met Het Duel. Snel, makkelijk en spannend tot de laatste hand met kaarten. Het spel is voor beginners prima te spelen, door de gemakkelijke setup en eenvoudige regels, maar biedt genoeg spanning en tactiek om ook voor gevorderde spelers interessant te zijn.



Waar voor je geld?
Er zijn natuurlijk veel kaartspellen die gebruik maken van het aflegmechanisme (zoals Skip BO en Patience), maar The Game voelt en speelt zeker anders. Doordat je maar twee stapel hebt die elk maar één kant op kunnen, bouw je veel meer spanning op. We hebben wel eens met beide stapels richting het einde gelopen en dan schrik je toch nog hoe groot je deck nog is. En daardoor is de variatie met het 10 getallen kunnen terugdringen én het aanleggen bij je tegenstander erg goed en anders uitgedacht. Zoals ik al zei, het enige wat ik niet echt heb ervaren is dat ik tegen The Game speel, zoals bij de standaardversie van The Game. Het maakt de spanning en het spel er niet anders van, maar het is waarschijnlijk wel het grote verschil met de standaardversie.

Wat blijft is de conclusie dat The Game: Het Duel een leuk snel spelletje is om in je kast te hebben. Gewoon om even snel te pakken om met z’n tweetjes te duelleren en elkaar zogenaamd te helpen, maar met ondertussen maar één gedachte: als eerste je eigen kaarten kwijtraken!

Deze review is geschreven door Carina Veenstra.