This Game Is Broken
“Welcome to This Game Is Broken, a board-gaming panel show,
where a bunch of idiots are given a bunch of idiotic things to do.”
De gemiddelde aflevering van This Game Is Broken duurt een kleine 45 minuten en zit vol grapjes en bordspelfeitjes. Voor de newbie is het daarmee een fijn startpunt in de wereld van de podcasts. In twee teams spelen Dice Tower contributors Girls’ Gameshelf Christina, The Brothers Murph, Matthew Jude en de Nederlander Dave Luza allerlei bordspeltrivia-spelletjes. Zo moeten ze bijvoorbeeld raden uit welk spel een bepaalde spelregel komt, waar het anagram “Kinky Go Foot” voor staat (voor het antwoord, zie hier) en hoe duur een out-of-print spel op eBay is. Het leuke aan This Game is Broken is dat je voortdurend in de lach schiet en tegelijkertijd je bordspelkennis test. Dat maakt het ook heel geschikt tijdens een autorit, hardlooptraining of treinreis. Ik heb ondertussen alle 39 afleveringen geluisterd en wacht ongeduldig op de volgende.
Sporadically Board with Mike & Dan
“…with me, as always, is my arch nemesis
and occasional friend, Mike DiLisio.”
Eerlijk is eerlijk: sinds vorig jaar zomer heeft This Game Is Broken wel iets aan humor ingeboet. De bedenker en presentator van de show, Dan Hughes, verliet toen de podcast om nieuwe uitdagingen aan te gaan. Samen met Matthew Jude stond hij nou net garant voor de snijdende Britse humor in de show. Gelukkig kwam hij al gauw terug met de podcast Sporadically Board, waarin hij die humor alle ruimte geeft. In deze podcast komen hij en zijn ‘arch nemesis and occasional friend’ Mike DiLisio samen om over hun favoriete bordspellen te praten. Eigenlijk wisselen ze vooral veel liefdevolle rotopmerkingen uit. Genieten gewoon. Je leert in deze podcast minder over bordspellen, maar des te meer over de blik van de verstokte bordspeler op de wereld. Dat reizen de hel op aarde is bijvoorbeeld en dat je op alles geld moet besparen. Behalve op bordspellen. Of 3D printen. Ik luister heel graag naar dit soort nerderige podcasts. Ik hoor iemand filosoferen over het leven en denk, die is net als ik. Heel geruststellend.
Five games for doomsday
“And then you turn to your shelf of games. You only have
room for five… Five games for doomsday.”
Elke aflevering van Five Games For Doomsday begint met een onheilstijding: de apocalyps is uitgebroken en je vlucht naar een boomhut in het bos. Naast de foto’s van je kinderen en de trouwring van je moeder heb je ruimte voor maar vijf spellen. Welke kies je? Elke aflevering nodigt presentator Ben Maddox - een mij verder onbekende Britse acteur - een prominente bordspelpersoonlijkheid uit om die vraag te beantwoorden. Het leuke aan de podcast is niet eens zo zeer dat lijstje met spellen, maar de achtergrondverhalen van de gasten. Zo leer je dat game designer Reiner Knizia - je weet wel, die van Regenwormen, Schottentotten, Lost Cities en meer dan 600 (!) andere spellen - zestig spelideeën tegelijk ontwikkelt, dat Rahdo Runs Through’s Richard Hamm in het echt heel introvert is en dat Dan Hughes - die vlijmscherpe Brit van hierboven - zich ooit van de journalistiek naar de psychische verpleegkunde liet omscholen. Ben Maddox is een begenadigd interviewer, die zijn vragen stelt alsof hij op het toneel staat. Met zulke creatievelingen in de hobby voelt mijn bordspelfascinatie altijd weer een stuk minder suf.
Shut Up & Sit Down
“...a podcast about board games, the people who play board games and the
people who follow the people who play board games.”
Heb je ooit een Youtube-filmpje proberen te maken? Geef maar toe, dat heb je! Dan weet je ook dat de spontaniteit er bij de vierde take wel af is. Zo’n camera op je snufferd doet zelfs de meest doorgewinterde Youtuber toch iets verstijven. Het fijne aan podcasts is dat iedereen zich vrijer lijkt te voelen. Mensen zeggen eerder wat ze denken en kunnen behoorlijk gevat uit de hoek komen. Om die reden luister ik bijna nog liever de podcast van Shut Up & Sit Down dan dat ik hun filmpjes kijk. Luisterend naar Matt en Quins voel ik mij een onderdeel van hun vriendengroep en heb ik des te meer respect voor hun woordgrapjes, die ze zo uit hun mouw lijken te schudden. Een mooi startpunt is aflevering 83, waarin ze de belabberde schrijfstijl van Detective: A Modern Crime Board Game op de hak nemen.
Brits versus Amerikaans
Het was je misschien al opgevallen: tot nu toe heb ik vooral Britse podcasts genoemd. Dat zijn niet per se de grote favorieten op internet, waar meestal alleen de Amerikaanse podcasts worden genoemd. The Dice Tower, The Secret Cabal Gaming Podcast en Blue Peg, Pink Peg zijn bijvoorbeeld heel populair. Probeer ze vooral eens uit! Voor mij gaat er echter niets boven Britse humor. De komiek Stephen Fry benoemt wel mooi het verschil tussen Britse en Amerikaanse humor: waar de Amerikaan anderen te kakken zet, neemt de Britse komiek vooral zichzelf in de zeik. Hij is een zonderling, een sufferd, een mislukkeling - en daar maakt hij het beste van. Ik kan daar heel erg van genieten.
Nederlandse podcasts
Zijn er dan helemaal geen Nederlandse podcasts? Jawel! Ik heb er tot nu toe twee ontdekt. In De Startspelers bespreken de jonge ouders Rowdy en Sélène tweewekelijks de bordspellen die ze hebben gespeeld, lichten ze bordspeltermen toe en eindigen ze met een top 10. In Het Ludieke Gezelschap - ‘dé Nederlandse kaart- en bordspel podcast’, al zeggen ze het zelf - bespreken vijf bordspelvrienden de laatste nieuwtjes, nieuwe bordspellen en spellenbeurzen en -verenigingen. Helemaal leuk is dat de twee podcasts elkaar eind 2018 hebben opgezocht in een speciale gezamenlijke aflevering, waarin ze terugblikken op het jaar.
Tot zover onze favoriete bordspelpodcasts. Luister jij wel eens podcasts over bordspellen? Of ga je er eentje uitproberen? En waar zou je graag over horen in zo'n podcast? Laat het ons hieronder weten!
Nieuws 
Prijsreactie 
Forum 
Shopsurvey